Donkere dagen, donker in mijn hoofd, even geen uitweg meer vinden en dan komt Emmely op mijn pad. Het intakegesprek was al heel fijn. De klik was er meteen.

Toen nog de stap zetten om ook daadwerkelijk te gaan. Daadwerkelijk de auto in te stappen en de wandel/hardloop sessies met zoveel fijne gesprekken en opdrachten te doorlopen.

Wat kon ik openhartig met je praten. Wat voelde het goed om het gesprek huilend te beginnen en lachend af te sluiten. Van daaruit zijn we kleine stapjes vooruit gegaan. Stapjes die mij gebracht hebben tot waar ik nu ben.

Nu is er weer licht in mijn hoofd en in mijn leven. Nu weet ik weer wie ik ben, wat ik wel en niet wil, waar mijn grenzen liggen en kan ik zeggen dat ik van mezelf houdt. Ik sta weer positief in het leven en gebruik alle tools en gesprekken die we gehad hebben om ook in deze positieve vibe te blijven.

En ja ik “hoor” je nog steeds in mijn hoofd en daar ben ik blij om. Ik ben blij met af en toe een kort gesprek om me weer op de been te krijgen. Een knuffel via een gesproken bericht wat ervoor zorgde dat ik uit mijn negatieve bui kwam, weer was het lachen.

De conclusie is dat je tot me door bent gedrongen en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Het leven blijft vallen en opstaan, maar ik kijk er naar uit om ook dat zelf aan te pakken. Ja, het leven is goed en ik ben mezelf weer en dat heb ik mede aan jou te danken lieve Emmely.