Liselotte: Leuk om kennis te maken

Ik ben er bewuster van geworden hoe belangrijk lichaamsbeweging in de buitenlucht is, juist ook als ik moe ben en ik het zinloos vind om naar buiten te gaan. Daarnaast ben ik er meer bewust van dat ik veel te weinig initiatief neem in sociaal contact. Belangrijk inzicht is het paraat hebben van een weekschema met essentiële dagelijkse activiteiten zoals wandelen, fietsen, actief sociale contact zoeken etc. Activiteiten die voor de hand liggen, maar waar op de lange duur de klad in komt bij mijn herstelproces als ik niet concreet een schema heb waar ik op terug kan vallen.

Het weekschema helpt om de structuur erin te houden, ik start de dag met een ochtendwandeling en ik fiets elke dag. Waar ik me normaal veel meer terugtrek en afzonder als ik prikkelbaar en moe ben, zoek ik nu vaker actief contact met vrienden. Het is al een paar keer voorgekomen dat, ook al geef ik bij een ontmoeting met vrienden vooraf aan dat ik door vermoeidheid prikkelbaar ben, er in de communicatie over en weer toch wrijving ontstaat. Maar tot nog toe werd het ‘conflict’ door erover te praten opgelost.

Dat de gesprekken al wandelend plaatsvonden was fijn, dat maakte een verschil. Ook vond ik het fijn dat Liselotte met aandacht luisterde, gerichte vragen stelde, maar niet oordeelde en vriendelijk en geduldig bleef. De click in humor was prettig. Door dit alles ontstond er meer ruimte en vertrouwen in de gesprekken. Ook kon ik daardoor zelf beter als een helikopter boven mezelf gaan hangen en bijvoorbeeld inzien als ik in de klaagstand stond en dat zelf ook zo benoemen.

Ongeveer anderhalf jaar geleden startte ik met coaching, in een burn-out, waar ik z.s.m. weer uit wilde komen (dit werkt niet, wanneer je 63 bent!). Vol emotie en met de tranen hoog, want mijn werk en de thuissituatie zorgden voor slapeloosheid, veel drukte in mijn hoofd, hart-, ademhalings- en maagklachten: alles vol stress. Met Liselotte mocht ik op pad gaan. Wandelend in het bos, wat voor mij al een ontspanning op zich was. In het “nu” leven, loslaten, niet voor anderen denken hebben me geholpen om rust te vinden en met een andere blik tegen situaties aan te kijken.

Ik gun mijzelf de rust om ik-momenten te creëren, een stille ruimte op te zoeken, af te sluiten voor prikkels. Ik mag voor mezelf kiezen, i.p.v. alleen maar voor anderen bezig te zijn. Inzichten door bijv. getekende cirkels, en de drama-driehoek op het bospad hielpen me visueel te maken om te ervaren hoe ik dacht en anders kan denken. Ademhalings- en ontspanningsoefeningen in mijn gouden ei waren en zijn blijvend heel waardevol.

Inmiddels met een andere baan in een andere situatie kan ik weer worstelen met mezelf, maar nu lees ik het na, mag ik er met Liselotte over praten, dan helpt het mij weer in het “nu” te komen.

Een luisterend oor, steeds zelf weer laten vertellen hoe ik erin sta en al denkend samen bedenken hoe het beter kan, helpen mij om tot rust te komen, mijn naaste anders te benaderen. Wat voelt veilig en niet geprikkeld? Ik mocht huilen, met een arm om mij heen, we konden lachen om situaties die zwaar voelden, maar dan luchtig werden, en ik werd aangezet relativerend situaties te tekenen, visueel te maken.

In mijn nieuwe werksituatie waren situaties opeens schokkend voor mij, maar het is heerlijk om positieve ervaringen dan weer even met Liselotte te kunnen delen. Het bouwt mij op, en dat mag ik vasthouden en koesteren. Nog een paar keer coaching: ik koester het, maar ook is het een periode om te oefenen om op eigen benen verder te kunnen gaan. De coaching is voor mij goud waard gebleken en dat mag het blijven: het maakt mij dankbaar om de zon weer te mogen zien!!

Onze eerste kennismaking voelde gelijk goed en vertrouwd en samen zijn we deze reis aangegaan, want zo voelde het voor mij. We zagen elkaar bijna wekelijks.

Je leerde me mezelf terug te vinden door los te laten, wat niet van mij is. Liever en minder hard voor mezelf te zijn, ruimte en tijd voor mezelf te nemen en letterlijk stil te zijn en stil te staan en me te verwonderen over dingen. En dit allemaal op een rustige maar wel duidelijke respectvolle manier.

Actief lopen, sjoggen, ademhalingsoefeningen, even stilstaan en voelen, een tekening in het zand, dit zijn nog maar een aantal voorbeelden van wat we tijdens de sessies deden. Met altijd een terugkoppeling op de app na de sessie d.m.v filmpjes, mooie teksten of een tip voor een leerzaam boek wat aansloot bij de sessie. Ik keek er iedere week naar uit.

En langzaam maar zeker voelde ik me fijner en sterker en ging ik een stuk beter slapen. Het doorbreken van een zo‘n vastgeroest patroon en daar niet constant in terug te vallen is hard werken, maar door onze gesprekken en jouw handvatten ben ik echt op de goede weg.

Ik ben heel blij dat ik dit traject aangegaan ben en zie het echt als een kado aan mezelf. Dank je wel voor alles lieve Liselotte.