Hieronder lees je het ervaringsverhaal van Peter. Heel jong belandde hij al in een burn-out. Een half jaar geleden startte ik met hem. 15 jaar oud, volledig aan de grond. Het was herkenbaar voor me: heel jong en burn-out. Ik deel deze ervaring graag met je. Ook voor Peter is het een missie om anderen weer te inspireren en te versterken met zijn verhaal.
Natuurlijk zijn we er nog niet helemaal. We moeten het gedrag nog borgen, maar (met zijn goedkeuring) deel ik de tekst die hij me schreef vandaag: het raakte me: diep, een tikje rauw en zo enorm raak!
Wat heb jij het ongelooflijk goed begrepen kerel! Dit is de tekst die Peter schreef:
Ik ben nu ouder, ik ben volwassen. En iedereen die me kent is het ermee eens. Ik ben emotioneel stabiel en kan op m’n eigen benen staan. Ik hoor het nu van zoveel mensen. Ik ben niet meer depressief. Ik sta elke ochtend op om elke kans te pakken die ik heb. Ik val veel eerder in slaap dan eerst. Ik ben volwassen. Ik heb nu eindelijk het belangrijkste in m’n leven. Ik weet wie ik ben, wat ik aankan en hoe het leven in elkaar zit. En ik ben daar zo trots op. Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt. Ook al besef ik wel dat het ook de andere kant op had kunnen vallen. Dan was ik hier niet meer geweest. Ik heb de donkerste kant van mezelf gezien, maar dat heeft me sterk gemaakt. Ik ben sterker, omdat ik dat moest zijn. Ik ben slimmer, vanwege de fouten die ik heb gemaakt. Ik ben gelukkiger vanwege het verdriet wat ik heb gevoeld. En volwassen, omdat ik ervan heb geleerd. Dit ben ik. En ik ben nog maar 15, maar ik ben volwassener dan ieder ander minderjarig persoon. En nee ik ben niet de mooiste of leukste. Maar ik ga ervoor zorgen dat ik straks de beste man word die die iemand maar kan wensen. Ik weet niet waar de toekomst me gaat brengen, maar ik ben er klaar voor. Klaar voor een nieuw avontuur, klaar om eindelijk te leven. Ik ga een prachtig leven voor mezelf maken en wie daar in wil komen zal de tijd uitwijzen. En ik had een maand geleden zelfs nooit gedacht dat dit me zou lukken, maar het is gelukt. En ik ben trots op mezelf. Ik heb respect voor mezelf. Ik maak nu zelfs een van de zwaarste dingen ooit mee. En tuurlijk beïnvloed het m’n leven, maar ik laat me er niet meer gek door maken. Ik huil, laat het los en ga verder. En elke x dat ik voel dat ik moet huilen, laat ik het zo gebeuren. Ik sta niet meer toe dat m’n gedachtes de baas zijn. Ik ben de baas van m’n gedachtes nu. Ik heb een limiet. Maar ik laat gebeuren wat er gebeurt. Alles komt vanzelf wel op m’n pad terecht en daar ben ik klaar voor. Laat het leven eindelijk beginnen!
Wil jij ook gecoacht worden zoals Peter? Neem dan vrijblijvend contact op. Samen werken we dan aan een betere toekomst!
