Een kort lontje bij burn-out.. wie kent dat gevoel eigenlijk niet? Het gevoel dat je ‘om niets’ boos kan worden is niet een prettig gevoel. Je krijgt het idee dat je een situatie niet onder controle hebt, en erger nog dat je jezelf niet onder controle hebt.
Ben je ook bang dat als je je woede echt uit, er een onherstelbare schade ontstaat in je relatie met iemand? Houd je je boosheid toch nog een beetje in? Heb je overigens wel voldoende energie om je boosheid te uiten?
Boos worden om te overleven
Weten waarom je snel boos kan worden kan erg opluchten. Als je opgebrand bent en erg moe na een lange tijd te veel doen, wanneer je het gevoel hebt te veel te moeten doen, ben je fysiek, mentaal en emotioneel leeg. Het stresssysteem draait overuren! Je zal en moet overleven en daarbij is het belangrijk dat je erg alert bent of er bedreigingen voor je zijn.
Het angstcentrum staat op code rood, alles wat je opmerkt zal wel eens gevaarlijk kunnen zijn.
Je ervaart daarom ook veel mensen of werk dat op je afkomt als negatief. Het systeem denkt dat je maar beter één keer te veel kunt reageren op een gevaar dan één keer te weinig! Die scherpte van je stresssysteem zorgt ervoor dat je je dus eerder bedreigd voelt en als reactie daarop kun je ook eerder boos worden om het gevecht aan te kunnen gaan om te overleven.
Daarnaast werkt je stresssysteem heel fysiek. Je ratio is wat minder belangrijk in geval van nood, althans zo denkt het stresssysteem, dat nog steeds met beide voeten in de oertijd staat. Maar in de moderne tijd is je ratio juist belangrijk om je mentale angsten te dempen. Dat werkt dus niet! Je reageert wat ‘rauwer’, minder genuanceerd, bozer.
Wij hebben een uitgebreid artikel voor je klaarstaan over de symptomen van een burn-out. Hierin gaan we in alle op symptomen en bijbehorende klachten.
Boos worden om grenzen te bewaken
Boosheid heeft heel veel te maken met het bepalen van grenzen. Grenzen aangeven en bewaken is heel erg moeilijk. Soms voel je je een geïrriteerd, maar herken je niet dat dit te maken heeft met een grens. Het bewust zijn van grenzen is dus erg belangrijk
Irritatie is een eerste uitingsvorm van boosheid. Het is de moeite waard om te weten wat jouw onderliggende behoeften of verlangens zijn. Komt dit in de knel, dan voel je als eerste een irritatie, die verder kan groeien naar ergernis. Van ergernis naar boosheid, naar woede. De rem gaat er steeds meer vanaf, je voelt een steeds grotere druk om te ‘ontploffen’.
Wanneer je leert irritaties op tijd te herkennen, leer je je eigen grenzen herkennen. Je zult uiteindelijk merken dat je genuanceerder kunt denken en jezelf beter kunt uiten. Leer op deze manier je energie goed in te zetten, om daarmee een stabiele basis voor jezelf op te bouwen.
Het is en blijft een uitdaging om jezelf te kennen en voor jezelf op te komen zonder daarbij je schuldig te voelen of angstig om iets of iemand te verliezen.
Gerelateerde artikelen
- Slecht kunnen concentreren door stress
- Waarom mentale problemen en fysieke problemen nooit losstaan van elkaar
- Prikkelbaar zijn door stress en burn out
Hulp bij stress en een burn-out
Het verminderen van stress en het herstellen van een burn-out is geen sinecure. Heb je ondersteuning nodig, dan kan je op onze hulp rekenen. Onze coaches zijn allemaal gespecialiseerd in jouw problematiek. Door hun jarenlange ervaring kunnen ze samen met jou werken aan jouw herstel. Van het resultaat van onze 1-op-1 coaching heb jij je leven lang plezier!
Bekijk ons aanbod voor:
Herkenbaar!!
Lukt het je om er mee om te gaan Yvonne?
Herkenbaar, had ik dit maar eerder geweten. Veel puzzelstukjes vallen nu op hun plek. Ik wilde alles, maar ik was continu moe, onzeker en wilde niet alleen zijn. Werkloosheid doet wat met een mens, je wil het zó graag, maar uiteindelijk krijg je geen woord meer op papier. Ik heb huilbuien, kan niet meer goed op situaties reageren en mijn relatie is uit. Ik zie nu pas in hoe naar ik op hem heb gereageerd, vanuit mijn eigen onmacht. Het voelt alsof ik nu in een nog zwarter gat ben gevallen. Kon ik de tijd maar terugdraaien!
Hoi Silverbug,
Er komt een tijd dat je er weer uit bent. Zoals je hierboven kunt lezen, kun je ook niet altijd wat doen aan de reacties. Vergeet je eigen oordelen en ga doen wat je moet doen: herstellen van je burnout
Idd herkenbaar en nu nog na 10 jaar voel ik me soms schuldig of ga mee verdedigen als ik nee tegen iemand zeg blijf het moeilijk vinden maar moet anders verval je weer in het verkeerde ritme .
Dat blijft zo wie zo vechten om niet terug te vallen maar die elke dag mijn best
Zo herkenbaar…..En heb er zo lang meegelopen. Het heeft me veel gekost mijn huwelijk mijn baan en mijn zelfvertrouwen uiteindelijk.
Wow Annelies, Wat heftig joh!
Krijg je hulp bij je herstel?
Kort lontje? Soms helemaal geen lontje. Herken mezelf dan niet.
Hoi Annelies,
Je bent niet alleen jo! Als je herstelt van burnout zul je merken dat het lontje langer wordt
Herkenbaar. Ik heb er twee. Jongen F van net 6 en meisje L van bijna 5. De oudste is sociaal niet handig met L en dit resulteert in 10tallen ruzies op een dag. Het lukt maar niet om het gedrag te wijzigen. Daarnaast kleeft vooral F bijna de hele dag aan mij. Spelen wil hij bijna niet zelf en zoekt altijd aandacht. Omdat ik merk dat het niet optimaal gaat, heb ik nog meer energie er in gestokeb. Ik geef alleen en krijg weinig terug. Nu voelt hij de laatste tijd aan dat ik niet meer continu de strijd aan kan, ik heb simpelweg de energie niet meer. Hierdoor gaat F juist de grens opzoeken. Ook geef ik mezelf de schuld hiervan. En sta ik geregeld op ontploffen ( dit probeer ik niet te laten zien ). Ik moet hier geregeld lang van bijkomen.Gr, radeloze Vader
Hoi,
Het is als ouder belangrijk te accepteren dat het nu even niet is. Tijd en aandacht zijn het belangrijkste wat je je kinderen kunt geven. Probeer deze tijd zo kort te houden dat zowel jijzelf als je kinderen er een goed gevoel aan overhouden. Voor de overige tijd dat je het niet kunt opbrengen zul je hulp in moeten schakelen.
Hoe eerder je als ouder weer hersteld bent, deste eerde je er weer kunt zijn voor je kinderen!
Wat doe je als je leegloopt op het niet geaccepteerd worden van een mooie ADHD pubee. Die continu in pestsituaties komt. Zo machteloos, waardoor stress niet beheersbaar lijkt te zijn. Sta steeds op alarm. Dit terwijl ze zo’n mooie meid is. Als het goed gaat met de kinderen gaat het vaak ook goed met jezelf, maar ik voel me machteloos door de buitenwereld, waardoor ik leeg loop. Ik hou van elk kind, maar ik wou dat ze ook van mijn kind houden. Zo lastig om haar zo onzeker en faalangst in de pubertijd te zien. Terwijl ze een mooie bloem zou moeten zijn die open gaat. Kom daarom niet uit de alarmfase. Ook niet met hulp helaas.
Hopelijk is de situatie inmiddels verbeterd. Ze gaat daar wel uit komen als ze positieve ervaringen opdoet en betekenisvolle relaties (goede vriendinnen bijvoorbeeld). Als ADD’er van inmiddels begin 30, worstelde ik met hetzelfde probleem. Inmiddels ben ik blij dat het zo gelopen is en ik niet bij de populaire groep hoorde, want ik ben wel altijd integer gebleven. Ik hoop dat het inmiddels beter gaat met je dochter!
Bedankt voor je toevoeging Lauren!
Mijn zoon en vriendin zijn uit elkaar en hij is zolang hier. Zij heeft een burn-out en er hij kan niks zeggen of ze ontploft en gaat tekeer omdat ze iets heel anders opvat dan hij het bedoelde. Hie kan hij het best reageren als hij zich ten onrechte beschuldigd voelt van alles? Hun dochter van 9 is er soms ook bij….weglopen?
Hoi Fien,
Allereerst: een super vervelende situatie, voor alle betrokken partijen.
Uit eigen ervaring weet ik dat een burnout een mens tijdelijk behoorlijk kan veranderen. Neem het dus niemand kwalijk, en probeer deze tijd zo goed mogelijk door te komen. Vergeef elkaar en zoek naar een oplossing voor de dochter.
Geschikte hulpverlening voor de vriendin is aan te raden!
Ik twijfel. Overgang of burn-out of beide? Boosheid slaat om naar verdriet en weer terug naar boosheid. Ben ontploft op m’n werk en nu thuis. Waar moet ik beginnen? Huisarts? Wachten op de bedrijfsarts? Ik weet het even helemaal niet meer. Ben normaliter behoorlijk evenwichtig maar herken mezelf even niet meer. Bang om afgerekend te worden op deze inzinking. Had toch al het gevoel niet serieus genomen te worden en dat zal hierdoor denk ik niet verbeteren. Wat nu?
Er staat een foutje in de tekst. ‘Wanneer je leer irritaties te herkennen’ mist een ’t’. Groetjes en bedankt voor de info verder.
Dank Nico,
Ik haal het foutje eruit
Mijn vriend heeft 2 jaar geleden een burn out gehad, maar is er helaas niet van hersteld. Hij is dagelijks geïrriteerd of ronduit boos en al zijn boosheid uit zich naar mij. Ik loop daardoor al ruim 2 jaar op mijn tenen. De ellende is dat hij dat niet wil zien. Volgens hem ligt het allemaal aan mij.
Ik ga hieraan kapot. Loop voortdurend op mijn tenen om hem niet boos te maken en heb nu moeten besluiten dat dit niet langer kan. Ik voel me niet meer thuis en veilig in mijn eigen huis. Omdat hij geen hulp wil (alles ligt volgens hem aan mij), is er volgens mij nog maar één weg….. uit elkaar en alleen verder. Het maakt me intens verdrietig, want ik houd van hem! Maar ik wordt zo langzamerhand een schim van mezelf en depressie ligt op de loer…. AUW!!!
Mijn vrouw, kleuterjuf, zit sinds december (definitieve crash) in een parentale burn-out. Wij hebben drie kinderen en de oudste van 16 heeft een leerstoornis. De middelste zijn punten waren ook niet goed met kerstmis wat de crash veroorzaakt heeft. Probleem is nu dat ik als partner de fout ben, ik heb haar niet begrepen en genoeg geholpen. Gevolg, wij zijn 20 jaar samen en nu is ze sinds 3 weken terug bij haar ouders omdat de spanningen te hoog opliepen thuis en dit was ook niet gezond voor onze kinderen. Je moet je inbeelden dat ik sinds 1/1 alles alleen run (wassen, eten maken, huishouden en huistaken begeleiden) en de eerste maanden kreeg ik te horen dat dit was voor de kinderen tegen haar op te zetten 😢 Ik geef haar nu sinds een week de ruimte en stuur haar nu af en toe eens een berichtje hoe het gaat. Ik hoop zo hard dat het terug goed komt, maar ik voel mij zo machteloos 😡 De ene dag trekt ge u op aan waarin ze zit en de andere dag spookt door uw hoofd dat ze mij niet meer graag ziet en dat het niet meer goed komt.
Hoi John,
Hoe lastig de situatie ook is: iemand met een burn-out gaat door vele emoties.
Probeer zelf sterkt te blijven en je niet te veel aan te trekken van de situatie. (1 burn out is genoeg)
Het beste wat je kunt doen is veel liefde geven, maar vergeet jezelf niet!