Suïcidale gedachten bij burn-out is niet een onderwerp waar je eenvoudig over spreekt. Het zal nooit trending worden op Twitter en nooit veel likes krijgen op Facebook.
Toch kennen veel mensen met burn-out de gedachten aan zelfmoord. Hoe erger de burn-out, deste erger de wens om een leven te beëindigen. Met name in de fase dat iemand ziek wordt (in een burn-out terecht komt) en iemand zichzelf voelt afglijden, kunnen deze suïcidale gedachten naar boven komen. Zelf heb ik gelukkig slechts enkele weken deze gevoelens gehad maar wist ik al snel dat ik wel weer beter zou worden, al duurde mijn herstel toch 2 jaar.
Het leven niet meer zien zitten en suïcidale gedachten zijn veel voorkomend bij een burn out.
Bekijk alle symptomen van een burn out in ons gratis e-book:
Download hier alle symptomen die horen bij een burn out
Waarom suïcidale gedachten bij burn-out?
Het antwoord op deze vraag is meerledig waardoor ik ze graag zou willen opsplitsen. Kerngedachte is vaak terug te voeren op de wens tot waardering/ grootsheid.
Veel mensen die een burn-out krijgen kennen een hoge prestatiedrang. Of dit nou gevoed wordt door onzekerheid, een laag zelfbeeld, of dat iemand gewoonweg de lat erg hoog legt. Een groot gedeelte van de eigenwaarde is gekoppeld aan de prestaties die iemand levert. De omgeving en de persoon zelf erkennen en waarderen de persoon vanwege al het werk dat diegene verzet. Dit geeft een goed gevoel, het laat zien wat je allemaal kunt en het maakt wie je bent. Je zet jezelf op het podium door al je harde werk en je geniet van de waardering dat het je geeft
Op het moment dat iemand burn-out gaat, wordt het lijntje naar deze waardering ruw doorgeknipt.
Opeens ontstaan er vragen als:
- Wie ben ik eigenlijk?
- Waarom ben ik zo’n idioot!
- Ben ik gek?
- Niemand snapt wie ik ben en wat ik wil
- Wat heeft mijn leven eigenlijk voor zin?
Het is niet gek dat deze gevoelens er voor zorgen dat iemand eigenlijk veel te lang doorgaat en signalen negeert.
Belangrijk is de oorzaak te ontdekken van burn out
Stoppen mag niet
Een grote (sociale) betrokkenheid zorgt er vaak voor dat er gedachtes ontstaan als:
- Als ik het niet doe doet niemand het
- Ik moet door!
- Zonder mij komt het niet goed
- Ik moet toch voor mijn ouders zorgen?
- Ik kan hier nu echt niet mee ophouden, na alle energie die ik er in hebt gestoken
Deze betrokkenheid komt vaak voort uit de hoge normen en waarden die mensen met een burn-out typeren. Het zou beter zijn dat ze een wat gezondere afstand zouden bewaren om zo het overzicht te behouden.
Lees ook: acceptatie van burn out
Lichaam op hol
Bij burn-out neemt het lichaam de regie over. Dit is tevens het verschil met overspannenheid waarbij goed uitrusten de sleutel is tot herstel.
Wanneer het lichaam de regie overneemt en je dus burn-out bent, is het hormonale stelstel volledig ontregelt. Hierbij ontstaan er dus emoties die je normaal gesproken niet kent. Opeens ervaar je gevoelens waarvan het lijkt dat ze niet van jezelf zijn en het liefst verstop je je in een hoekje, afwachtend tot er iets komen gaat waarvan je ook niet weet wat het is.
Lees ook over paniekaanvallen
Geen idee wat er met je gebeurt
Hoewel je, als je echt kritisch bent, wel een groot aantal signalen hebt genegeerd dat het fout gaat, zie je dit pas vaak achteraf.
Als je burn-out gaat (het traject er naar toe) heb je vaak geen idee wat er met je gebeurt. Je voelt je intens moe, je hoofd doet niet mee, je zweet, niks lukt meer, je schrikt ’s nachts wakker of je slaapt heel slecht en een algeheel gevoel van malaise overheerst.
Suïcidale gedachten bij terugval burn-out
Meer dan eens gebeurt het dat iemand een terugval ervaart tijdens het herstelproces. De gedachten die dan door je hoofd spoken zijn:
- Ik zal toch niet opnieuw burn-out zijn?
- Ben ik weer terug bij af?
- Ik ga me toch niet weer zo rot voelen?
- Kan ik dat weer allemaal niet?
Geruststellend is dat een terugval niet zo lang duurt als toen een burn-out begon. Toch kan een terugval wel enkele dagen, tot weken duren met de daarbij horende gevoelens.
Lees ook: omgaan met terugvallen
Zelfmoord is geen oplossing!
Hoewel de uitweg soms zo makkelijk lijkt is een mooier leven na een burn-out mogelijk.
Een burn-out werpt je mijlen ver terug en zorgt ervoor dat je leven volledig op z’n kop staat. Maar dit geeft je wel de kans om zaken opnieuw in te gaan richten, waar je, zonder je burn-out, waarschijnlijk nooit aan toe was gekomen
Dit filmpje van 113 online biedt een hoop extra inzicht:
Hulp bij burn-out en stress
Het verminderen van stress en het herstellen van een burn-out is geen sinecure. Heb je ondersteuning nodig, dan kan je op onze hulp rekenen. Onze coaches zijn allemaal gespecialiseerd in jouw problematiek. Door hun jarenlange ervaring kunnen ze samen met jou werken aan jouw herstel. Van het resultaat van onze 1-op-1 coaching heb jij je leven lang plezier!
Bekijk ons aanbod voor:
Mijn burnout duurt al meer dan 30 jaar. Nu ben ik zelfs
in aanraking gekomen met justitie. Gevangenis is voor mij onacceptel. Ik heb de spullen al in huis om dat te voorkomen. Is er nog een uitweg
Beste GB,
In dit soort gevallen raad ik je vriendelijk, maar dringend aan om contact op te nemen met huisarts en crisishulp/ opvang!
Ik zit nu ander half jasr in een burn out er zit geen vooruit in wordt alleen broeder
Wil je contact opnemen Henri? Dat kan via info@ruudmeulenberg.nl
Hallo hier ben ik weer ik ga nu me 3de jaar in met me burn out en depressie onder tussen ben ik me baan kwijt heel veel zo genaamde vrinden minder loon oke het is zo als het is maar ik wordt er onder tussen wel een beetje lokko van want de vermoeidheid blijft aanwezig ik ben niet zo iemand oke ik sping van de brug af maar het komt wel dichterbij
Hoi Henri,
Kunnen wij niet iets voor je doen?
Hoi hier ben ik weer ik ga nu me 3de jaar in baan kwijt ik moet het doen met minder loon oke het is wat het is ik maar wil weer bezig zijn sporten deelnemen met weet ik wat maar de strijdt tegen mij moei hijd wordt steeds heftiger
alex heb zelf in 2015-2016 een zware burn out gehad en als het aan mij lag was ik er niet meer op dat moment,maar had gelukkig een goeie steun in de rug ,maar heb me rug recht gehouden voor mijn kinderen,daar deed ik het helemaal voor ,mijn eerste werkgever had ik bijna 20 jaar voor gewerkt en ben daar stelselmatig door een aantal personen getreiterd en inc chef ,maar die laatste maanden waren zeker een hel ,ben in die tijd 3x veranderd van werkgever en de 2e werkgever was zeker een goeie maar kwam nog steeds niet tot rust in wat ik deed maar had het wel naar mijn zin en toen ben ik een andere keuze gaan maken wel in dezelfde werk wat ik deed alleen ander vakgebied en dat was voor mij de beste keuze ooit,maar ben echt 3 jaar bezig geweest en een uitweg aan het zoeken geweest om de rust weer terug te vinden ,maar ik heb hem gevonden zelfs zonder ziek te melden dus mensen dont give up there’s always hope hoe zwaar het ook is
Er is zoveel gebeurd dat ik al 1,5 jaar als een zombie leef. Ik heb op alle fronten stress en ben overprikkeld. Ik vind nergens meer rust. Lichamelijk heb ik altijd veel gesport en op een of andere manier blijf ik nog in leven. De mensen om mij heen begrijpen het niet en om mee te draaien blijft de druk er maar op. Ik weet niet hoe ik aan alle spanningen en ellende kan ontsnappen. Ik heb hulp, maar zelfs die leggen er druk op. Er wordt alleen maar gepraat. Ik ben volledig op. Heb langer geleden gevraagd om opname omdat ik compleet niet meer kan. De kleinste dingen geven stress. Ik heb van wanhoop al een poging gedaan er een einde aan te maken om maar weg te zijn van alles. Elke dag hoop ik dat ik niet meer wakker wordt. Ik wil niet dood, maar ik wil ook geen verdriet meer, niet die gevoelens van frustratie en verdriet. Soms fantaseer ik erover om ergens tegenaan te rijden. Eten doe ik ook niet veel meer, er is niemand om voor te koken. Erover praten, dat ik zo wanhopig bent schiet ook niet op want wat kan een ander daarmee? Op mijn werk kan ik daar ook niks over zeggen want eerlijk zijn daar wordt je op afgerekend.
In dit klote leven sta je er helemaal alleen voor ondanks alles wat er tegen je gezegd wordt. Nooit heb ik om iets gevraagd voor mezelf, ik heb altijd zelf alles moeten doen en regelen. Ik heb mezelf moeten uitvinden nadat ik jaren ben gepest en dat is/was gelukt. Daarna nog wel wat leuke dingen meegemaakt. Dingen om mezelf te kunnen zijn. Helaas ook hele heftige, gebeurtenissen die je niemand gunt. Pech gehad. Ik heb vrienden, maar die zijn er voor de leuke dingen. Ik heb nog 1 zus, maar die begrijpt mij niet. Ik krijg verwijten dat ik het haar moeilijk maak. Ik doe het eigenlijk nergens meer voor. Toekomst zie ik niet meer. Ik ben niet dom, ben niet anders dan anderen, ik kan wat, heb heel veel gedaan waar anderen bang voor zouden zijn. Altijd gewerkt en mijn best gedaan. Sterk geweest bij tegenslagen en soms gehoopt dat ik wat geluk zou vinden, maar ik ben uiteindelijk nog eenzamer dan ooit. Ik heb me laten piepelen en en ik vertrouw eigenlijk niemand meer. Ik haat mezelf dat ik mensen heb vertrouwd en niet voor mezelf ben opgekomen. Diezelfde mensen laten mij gewoon zakken. Soms denk ik waarom blijf ik hier en waarom stap ik niet in de auto om weg te rijden en alles achter mij te laten zien wat er gebeurd. Kijken of ik niet in een hele slechte droom rondloop. Het gebel, de afspraken, de mensen die mij heen. Ik heb sinds 1,5 jaar geen rust meer, geen echt plezier, bijna geen ontspanning. De stress begon en toen kwam Corona. Ik danste en sportte heel graag, daar ging de stekker uit. Toen kwam het thuis werken en het gemail. Ik heb al een jaar geen knuffel meer gehad. Dagen geen contact. Ik kan letterlijk nu dood gaan en dagen/weken dood in huis liggen zonder dat iemand het doorheeft. Ik ben mislukt en ik haat mezelf en tegelijk heb ik daar verdriet om.
Hoi Erik,
Tijd om contact op te nemen joh! Wil je je gegevens sturen naar info@ruudmeulenberg.nl? Dan kijk ik graag met je mee hoe we je kunnen helpen.
just sending you a BIG hug….
For what it’s worth….know how it feels
hoop dat het inmiddels al een heel klein beetje beter met je gaat!