Als burn-outcoach hoor je geen stress te hebben, althans, dat is de verwachting van veel buitenstaanders. In dit artikel leggen we uit hoe grenzen verschuiven.
Alle coaches bij Meulenberg Training en Coaching hebben naast hun gedegen opleiding, ook zelf ervaring met een burn-out. Ik dus ook. We passen allemaal naadloos in het profiel van de gedreven, perfectionistische, hulpverlener die zijn uiterste best zal doen om de ander zich goed en beter te laten voelen. En juist dat maakt zo kwetsbaar om opnieuw van de energieglijbaan naar beneden te roetsen en weer in die burn-out te raken.
Dus hoe hou je het roer recht als burn-outcoach als er zo veel mensen zijn die een beroep op je doen? Mensen die per definitie veel van je energie vragen, omdat ze er zelf zo weinig van hebben. Want dat is precies waar het om draait bij een burn-out. De balans tussen energie opdoen en weggegeven is verstoord.
De gedreven burn-outcoach
Elke ondernemer wordt geconfronteerd met tijden waarin de zaken goed gaan en tijden waarin in wat minder voorspoedig gaat. Ook ik heb, terwijl ik al 18 jaar zelfstandig ben, last gehad van de economische crisis. Dit betekent dat je eerst veel tijd en energie moet stoppen om aan werk te komen, zoals koffie drinken, initiatieven verkennen en nieuwe producten bedenken.
En als het dan gaat lopen, moet je heel hard werken om niet ingehaald te worden door je eigen succes. En dan spelen er een paar dingen een rol. Een mindere tijd moet gecompenseerd worden en de buffer moet aangevuld worden, dus elke klant is welkom. Een tevreden klant levert immers vaak de volgende tevreden klant op. En bovendien geeft het veel voldoening om te merken dat mensen hun rust en levensgeluk weer terug vinden. Dat is een belangrijke drijfveer om nog net dat stapje harder te doen.
Als coach de regie houden
Dus terug naar de vraag. Hoe hou je als burn-outcoach zelf het roer recht? Want de eerste klanten begroet je met energie en enthousiasme en daar doe je een stapje extra voor. Je vindt het niet erg om ’s avonds nog even dat mailtje te beantwoorden of om ’s avonds af te spreken omdat het voor je klant beter uit komt. En het is ook niet erg om ’s morgens vroeg te beginnen want het is zo heerlijk om voordat je met je afspraken begint, de mails van de avond daarvoor nog even te beantwoorden. Dan begin je met een schone lei aan de dag.
Maar ondertussen begint je dat om 6.30 uur en hij eindigt om 21.00 uur. Niets aan de hand als dat eens af en toe gebeurt toch. Geen enkel probleem, dat is voor iedereen te doen. Maar dan kom je op het punt dat je, ondanks dat je ’s morgens vroeg opstaat, niet eens alle mails beantwoord hebt en ook de gesprekken nog niet uitgewerkt hebt.
Lees meer over autonomie
Anderen dolgraag willen helpen
Je dag is immers te vol om dat ook nog tussendoor te doen en ’s avonds om 20 of 21 uur zijn de zin en energie daarvoor wel weg. Dus daar is de zaterdag mooi voor. Dan heb je immers een hele dag om lekker, ongestoord door telefoon achter elkaar door te werken en dan ben je op zaterdagavond lekker klaar en begint je weekend. Totdat je er achter komt dat je vier zaterdag ook nog les moet geven. Dan snel even wat uitwerken voordat je om 10 uur moet beginnen.
Omdat er dan echt werk blijft liggen is het toch wel handig om af en toe een paar uurtjes in te roosteren om uit te werken. Daar kom je dan langzamerhand ook achter. En ondertussen begin je af en toe het sporten over te slaan omdat je die ene afspraak er nog even tussendoor moet doen. Je kan je klant immers niet laten wachten, die heeft je nu nodig.
Of wat te denken van de sociale afspraken. Want die ene dag die je dan vrij hebt, moet het huis ook af en toe gepoetst worden. Bovendien ben je zo langzamerhand ook wel klaar om steeds te praten en rekening te houden met anderen. Even tijd voor jezelf, even niet hoeven reageren of nadenken heeft ook wel wat. Of gewoon een boek pakken en even lezen.
Grenzen die geleidelijk verschuiven
Dit is hoe de grenzen steeds verschuiven. Elke keer weer denk je dat het er nog wel bij kan, dat het niet zo erg is om toch op Hemelvaartsdag, als iedereen vrij is, nog even een uurtje naar dat gezin te rijden zodat ouder en kinderen elkaar kunnen zien. Anders zien ze elkaar twee weken niet en dat is sneu. Aan het feit dat je dus zelf geen vrij meer hebt, ga je voorbij, want het lukt toch allemaal wel.
En dan komen de subtiele signalen dat het te veel is. Het bed wordt steeds lekkerder ’s morgens vroeg en af en toe dan heb je gewoon geen zin meer om, meteen nadat de wekker gegaan is, uit bed te stappen. Nog even een half uurtje er bij pakken en dan in het weekend alles maar weer inhalen. En bovendien, een paar koppen koffie doen wonderen. Na de eerste slokken, verdwijnt het duffe gevoel wel weer uit je hoofd. En bovendien, als de eerste klant weer in zicht is, dan is alle moeheid weer verdwenen. Dan staat het knopje weer helemaal aan en kan je weer vol gas door.
Subtiele klachten
Totdat je merkt dat er af en toe ’s middags wat hoofdpijn de kop opsteekt. Vreemd want daar heb je anders nooit last van. En wat te denken van de spierpijntjes die je soms voelt als je opstaat. Het hele lijf stram en stijf maar ook dat verdwijnt al weer snel door gewoon maar aan de gang te gaan. En die gejaagdheid die je soms voelt omdat er, ondanks dat je zo veel doet op een dag, toch dingen blijven liggen die eigenlijk ook nog gedaan moeten worden, die zwakt ook wel weer af. Dat is maar af en toe, want zodra je weer een sprintje getrokken hebt, ben je weer bij en is het weer te overzien.
Lekker thuis blijven verdient de voorkeur boven sociale verplichtingen, zoals bezoek krijgen, op bezoek gaan, naar de film of naar plekken waar heel veel mensen zijn. En dat je af en toe een nacht niet zo lekker slaapt, is ook wel logisch, dat gebeurt iedereen wel. Je gaat gewoon voorbij aan het feit dat er dagen achter elkaar zo veel gebeurd is, dat je hoofd en je lijf de tijd niet meer krijgen om tot volledige rust en ontspanning te komen. Er is zo weinig tijd om te ontspannen! Dus het is handiger om maar door te gaan want een halve dag ontspannen in de week, dat helpt toch niet.
Energienemers op meerdere vlakken
Ik vergelijk het altijd met autorijden. Plankgas rijden en opschieten is heerlijk. Tot het moment waarop de irritatie komt als er iemand langzaam voor je rijdt of als het stoplicht tegen zit. Maar de motor blijft als het ware constant stationair lopen en wordt nooit uitgezet. Dus begint het vergeten van dingen en het wordt ook steeds lastiger om je te concentreren.
Af en toe merk je dat je er niet meer helemaal bij bent en je lijf begint voor zichzelf wat rustmomenten in te lassen. En momenten van rust te pakken omdat je net precies in het weekend, je niet helemaal lekker begint te voelen. Zo maar een dagje koortsig en rillerig, maar ook dat is daarna weer over en het valt dus allemaal wel mee.
Zolang het alleen om drukte op het werk gaat en er thuis niet te veel speelt waarover zorgen zijn, die aandacht vragen of stress opleveren, is het nog te doen. Zodra er ook op dat front zaken beginnen te spelen, neemt de belasting snel toe en de belastbaarheid snel af. Gelukkig was er bij mij op het thuisfront rust en begrip.
Tijdig op de rem trappen
En toch, als ik eerlijk ben en in de spiegel kijk, dan heb ik op het randje gelopen de afgelopen tijd. Het boeit me om nog een keer te voelen hoe snel en gemakkelijk het is om je grenzen te verleggen en over te blijven gaan. Om te ontdekken hoe ver je eigenlijk kan gaan en wanneer je echt op de rem moet trappen en moet stoppen. En niet alleen moet stoppen, maar ook daadwerkelijk veranderingen aan moet brengen in de manier waarop je leeft en werkt.
Balans brengen tussen inspannen en ontspannen. Dus als de vrije zaterdag niet haalbaar is, dan moet er door de week een dag vrij ingeroosterd worden. En het aantal avonden waarop gewerkt wordt, moet terug gebracht worden naar maximaal twee in de week. En klanten moeten misschien wat langer wachten omdat de agenda voor die week toch echt vol staat, ook al is het met tijd voor jezelf en een moment van rust.
Periode van rust
Maar eerst is er een langere periode van rust nodig om weer bij het gevoel van rust te kunnen komen. De motor moet als het ware eerst een aantal dagen achter elkaar uitstaan zodat het lijf de herinnering weer heeft aan hoe het voelt om te mogen ontspannen.
En die eerste dagen van rust zijn meestal niet de fijnste. Want juist dan geeft het lichaam het op en is de moeheid in volle omvang voelbaar. En dat is precies wat nodig is om weer energie terug te kunnen krijgen. Acceptatie dat het even op is, dat er bijgetankt moet worden om daarna weer verder te kunnen rijden.
Het grote gevaar voor de burn-outcoach zelf is dus om alle signalen van overbelasting (net als iedereen) te negeren en te denken dat jij wel sterk genoeg bent om het allemaal te dragen en te doen. Uiteraard is dat niet zo. Iedereen valt op een gegeven moment om en het is verstandiger om voor die tijd te stoppen!
De balans van een burn-outcoach
Dus op naar balans, op naar rust en ontspanning en doen waar je zelf zin in hebt. Dingen doen waar jij van geniet, wat dat dan ook is en lekker buiten zijn. Momenten in de natuur zijn belangrijk om weer op te laden, dat is uit onderzoek gebleken. En bewegen in welke vorm dan ook, wandelen, fietsen, zwemmen, hardlopen, allemaal prima om endorfines aan te maken en het stresshormoon af te laten breken.
Want juist als je ontspannen en vol energie bent, ben je in staat om het meest creatief te denken en anderen op de meest effectieve en efficiëntie manier te helpen.
Met een vrije en open geest is het makkelijker om oplossingen te vinden, zaken te onthouden, je te concentreren en met plezier te leven en te werken. En voor een ieder die niet op tijd gestopt is, een goede burn-outcoach te zijn die een luisterend oor en hoop op herstel biedt, uit ervaring kan spreken en vooral voldoende bagage heeft om uit te leggen, te ondersteunen, het herstel te bevorderen en richting te geven.
Gerelateerde artikelen
- Om hulp vragen? Dit zijn de redenen waarom dat zo lastig is!
- Een negatief zelfbeeld als oorzaak van een burn-out?
- Uit je comfortzone stappen: slim of juist zeer stressvol?
Hulp bij burn-out en stress
Het verminderen van stress en het herstellen van een burn-out is geen sinecure. Heb je ondersteuning nodig, dan kan je op onze hulp rekenen. Onze coaches zijn allemaal gespecialiseerd in jouw problematiek. Door hun jarenlange ervaring kunnen ze samen met jou werken aan jouw herstel. Van het resultaat van onze 1-op-1 coaching heb jij je leven lang plezier!
Bekijk ons aanbod voor:
Zou idioot zijn om te denken dat een burnout coach geen last heeft van stress! In de eerste plaats ben je nog altijd mens (gelukkig maar). En ieder mens heeft last van stress. Ik vind het knap wat jullie doen en dat jullie mensen zo goed weten te helpen! Dit omdat ik ook weet dat jullie betrokken en gedreven zijn. Ik weet wel dat ik sinds februari mentaal veel sterker ben geworden en een stuk vrolijker en onbevangener! Dit alles natuurlijk dankzij mijn eigen coach (Ruud)
En een ander heeft nooit te vinden/bepalen wat ik voel!
Beste Geda,
Je hebt groot gelijk dat een ander niet hoeft te bepalen wat je vindt, voelt of zelfs wat je doet of laat. Het gaat in dit geval niet eens om stress, maar om te veel willen doen, dat kan je ook doen terwijl je controle en alle rust voelt! Gewoon rustig doorgaan en stap voor stap (maar te veel en te lang) zorgen ook voor uitputting. Gelukkig helpt het om op tijd je rust te nemen en even helemaal uit te gaan. Dan kan je een burnout voorkomen.
Precies Annemieke!