Accepteren van burn-out: je zit al maanden niet lekker in je vel. Je voelt steeds meer aversie op je werk. Je bent moe, moe en nog eens moe. Leuke dingen lijken minder leuk en je zin om iets te ondernemen is weg.
Lusteloos sleep je je door de dagen heen. Niets lijkt je meer te lukken. Die vrolijke alleskunner van maanden of jaren terug ben je kwijt. Voor de buitenwereld wil je dit niet laten blijken en tracht je keer op keer je schouders er weer onder te zetten.
Je tracht je jezelf op de been te houden met motiverende argumenten:
- ‘Er zijn ergere dingen in de wereld’.
- ‘Niet te flauw’.
- ‘Kom op, even doorduwen, dan is het klaar’.
- ‘Stel je niet aan’.
- ‘Niet zeuren, even doorbijten, dan is het zo gebeurd’.
Een extra bak koffie of blikje energie drank geven je kortstondig een boost. Maar later op de dag ben je gevloerd. Langzaam begint het besef te groeien: dit moet anders. Toch ziet de dag erop er precies het zelfde uit en geef je jezelf een schop op onder je kont als het even niet wil en ga je door!
De symptomen van een burn-out helpen vaak bij het realiseren dat je burn-out bent.
Download hiervoor gratis ons E-book: symptomen van burn-out
Ontkennen dat het niet meer wil
Je omgeving heeft je vast wel eens gevraagd: gaat het wel goed met je? Maar de kans is groot dat je volmondig zegt: ja hoor! En ontkent dat er iets met je is. Misschien gewoonweg omdat je het zelf nog niet wilt zien of door hebt.
Herken je, wanneer iemand aan je vraagt, hoe het gaat of de zorg over je uitspreekt dat je het bagatelliseert of onder het tapijt schoffelt? Om vervolgens snel op een ander onderwerp over te stappen in het gesprek? Of dat mensen zich vaak verwonderen over: hoe doe je dat toch allemaal? Al die ballen in de lucht houden? En jij denkt: gewoon, niet meer dan normaal toch?
Niet meer tot rust kunnen komen
Dan is het zinvol om jezelf toch eens even stil te zetten. Want de kans is heel groot dat je vol op de automatische piloot en met een lading/ overdosis stresshormonen de dagen aan één rijgt en je zonder adempauze afstevent op een burn-out.
Want je lijf geeft je genoeg signalen maar je negeert ze gewoon! Uit eigen ervaring kan ik volmondig zeggen: dat is niet handig! Die signalen zijn er namelijk niet voor niets! Ze zijn simpelweg je dashboard dat aangeeft: stop, ga eens goed herstellen!
Zie ook: de stekker eruit trekken
Toegeven aan burn-out
Maar toegeven aan die signalen is ook toegeven aan dat je ziek (aan het worden) bent. En dat is lastig. Dat je tegen je partner, leidinggevende of vrienden moeten zeggen: het gaat niet goed met me. De gedachte alleen al benauwd je. Want eigenlijk voelt het dan dat je zegt: ik heb gefaald in het leven en breekt het schild van altijd sterk moeten zijn. En dat voelt vreselijk naar.
Want eigenlijk voelt het dan dat je zegt: ik heb gefaald in het leven en breekt het schild van altijd sterk moeten zijn
Dus lijkt het handiger om maar door te duwen. Maar pas op! Want er ligt een sluipmoordenaar op de loer als hiervoor kiest en door blijft gaan op de oude toer. Dan grijpt je lichaam in en kun je niet meer kiezen, dan kiest je systeem!
Altijd sterk moeten zijn
Maar waarom is dat toegeven zo lastig? Mensen die een burn-out op (dreigen te) lopen zijn over het algemeen mensen die van aanpakken weten. Die van aanpakken weten en die daar waar anderen afhaken doorgaan. Het zijn veelal mensen die graag en vaak klaar staan voor anderen en weinig of geen invulling geven aan eigen belangen of behoeften. Het zijn mensen die sterk zijn en die hard werken.
Doordat je burn-out raakt, kun je al die mooie eigenschappen opeens niet meer inzetten. Van een harwerkend, altijd klaarstaand persoon, ben je hulpbehoevend geworden en moet je op sleeptouw genomen worden door anderen
Los van het feit dat je dit voor jezelf beseft, dat je momenteel heel kwetsbaar en total loss bent zie je er als een berg tegen op dit aan de buitenwereld te moeten melden, want de wereld heeft zijn zegje klaar:
Lees ook: Hulp bij een burn-out
Pijnlijke opmerkingen wanneer je burn-out bent
- Ah ik voel me ook wel eens niet goed en dan is het morgen weer over.
- Weet je wat erg is….
- Stel je niet aan, iedereen is wel eens moe.
- Ik ken dat: ik ben ook wel eens een tijdje moe geweest
Als je al niet lekker in je vel zit,zit je hier niet op te wachten en lijkt gewoon doorduwen en niet piepen de meest eenvoudige weg.
Lees ook: hoe voelt een burn-out?
Eigen overtuigingen
Want juist jij hebt vroeger het voorbeeld gehad dat je van hardwerken niet doodgaat of dat je altijd klaar moet staan voor anderen. Het zijn die gedachten die voortvloeien uit jouw normen en waarden die ervoor zorgen dat je in belemmerende gewoonte patronen beland. Omdat je gewoon weg niet anders weet en het al jaren zo doet.
Je eigen overtuigingen leiden tot gedachten als:
- Dat doe ik wel even
- Als ik het zelf niet doe gebeurd het toch niet
- Als ik een ander het laat doen heb ik er toch nog werk van
- Zo laat ik mijn team in de steek
- Wie doet het anders
- De anderen hebben het al zo druk, geef maar aan mij
- Er is niemand anders die kan helpen
- Anders zeggen ze er straks wat van
- Het moet wel goed
- Ik kan het niet maken dit niet te doen
- Dat doe ik in mijn pauze wel even
- Een ander doet dat toch ook?
Maar besef dat je met continue doorgaan roofbouw op je eigen lichaam pleegt en op lange termijn meer kapot maakt dan je lief is.
Lees ook: Beperkende overtuigingen
Negatieve gevolgen van doorduwen
Als eenmaal je lichaam de regie overneemt, want dat is wat er uiteindelijk gebeurd als je niet tijdig op de rem trapt en ondanks alle signalen gewoon door blijft duwen. Je lichaam bevindt zich dan continue in een stress-modus en staat paraat om te kunnen vluchten of vechten. Echter dat grote gevaar waarop je systeem zich voorbereidt blijft uit. Jij duwt door en je lichaam krijgt niet de mogelijkheid zich te herstellen met alle gevolgen van dien.
Je klachten nemen toe, het leven gaat je steeds moeizamer af, voor leuke dingen en ontspanning heb je geen tijd of zin en langzaam raak je in een isolement.
De balans herstellen
Kijk eens oprecht naar hoe het met jezelf gaat? En merk je op dat het al een lange tijd niet goed gaat met jezelf, geef dit dan toe. In ieder geval naar jezelf. Hoe verdrietig of boos het je ook maakt: maar zeg en omarm wat er is en hoe je je voelt.
- Ik ben vreselijk moe
- Ik heb pijn
- Mijn hoofd is één grote chaos
- Ik kan de drukte in mijn hoofd niet stoppen
- Ik voel me continue boos en gefrustreerd
- Een vreselijk kort lontje, ik kan niets hebben
- Nergens zin in, laat me met rust
- Ik ben zo verdrietig
- Ik ben mijzelf kwijt…
Het liefst zou ik je nu een tijdje bedenktijd geven en dat je pas verder kan lezen als je jezelf hebt toegestaan er te laten zijn wat er is. Zoals jij je voelt, hoe kl… dit ook is.
Er is moed voor nodig om dit met jezelf aan te gaan. Wanneer oprecht jezelf hier bij stil gezet hebt, ben je een drempel over gestapt die je mogelijk al maanden omzeilt. Je mag jezelf hier echt wel even een compliment voor geven want het zijn niet de meest makkelijke dingen in het leven om bij stil te staan. Je hebt de eerste stapjes gezet bij het accepteren van burn-out.
Accepteren en herstellen van een burn-out is niet eenvoudig.
Vraag hulp aan een gespecialiseerde coach!
Kijk hier: coaching bij burn out
Accepteren van burn-out
Pas als je eenmaal toestaat te beseffen hoe het leven je nu afgaat, pas dan kun je ook kijken naar wat je anders wilt. Eerder lukt dit niet, want dan zit je in de doorduw modus en zijn je eigen behoeften van ondergeschikt belang.
Kijk naar wat jij anders wilt of kunt doen. Zorg ervoor dat de situatie zich stabiliseert, dat je in ieder geval niet verder burn-out raakt. Je zorgt er dan uiteindelijk voor dat je vermoeidheid of klachten afnemen en je energie weer toeneemt.
Acceptatie van burn-out in kleine stapjes
In het begin zijn dit mogelijk kleine stapjes, kies datgene wat bij jou past:
- Nee zeggen: daar waar je vanuit vanzelfsprekendheid ja zou zeggen (nee tegen een ander is een ja tegen jezelf)
- Maak het jezelf makkelijk, vraag hulp of draag een taak over aan een ander, op je werk of thuis
- Schrijf iedere dag 3 dingen op waar je trots op bent dat je dat hebt gedaan
- Kies voor jezelf en doe iets waar je blij van wordt (wandelen, lezen, in bad, niets!)
- Ga meer bewegen (zonder prestatiedruk!), dit is wetenschappelijk bewezen dat het je stress- niveau doet dalen
- Breng je dagtaken in beeld en kijk waar je in je planning iets kunt schrappen
Er is vast iets wat ik je niet aangereikt hebt maar je nu van denkt: dat ga ik doen (of laten!)
Gun jezelf hierin de tijd. Verwacht niet dat iets wat je al jaren doet in een week tijd rigoureus verandert. Gewoontepatronen zijn hardnekkig: a) om te herkennen en b) om ze te doorbreken. Geef jezelf zeker 3 maanden.
Van accepteren van burn-out naar een beter leven na burn-out
Lukt dit je niet of duurt dat je te lang, neem dan gerust vrijblijvend contact op om te kijken of we je kunnen helpen. Daar zijn we voor. Besef dat een ieder van ons als coach ook in het leven voor vergelijkbare moeilijkheden heeft doorstaan en hulp heeft ingezet, we spreken uit eigen ervaring. Onze missie? Een beter leven na burn-out!
Hoe kun je datgene wat je hebt geleerd inzetten om een gezonder, gelukkiger leven in te richten met meer vrede met jezelf en meer plezier? Daar kunnen we je bij helpen. Bel of mail wanneer je er zelf niet uitkomt.
Gerichte hulp bij burn-out, stress en verzuim
Of je nu middenin een burn-out zit, overspannen bent, last hebt van hevige stress, of als werkgever langdurig verzuim wilt verminderen als gevolg van stress, we snappen dat dit een behoorlijke struggle is. Het proces kan behoorlijk lastig, tijdrovend en frustrerend zijn.
Maar je hoeft het niet alleen te doen!
Wij van Meulenberg Training & Coaching begrijpen jouw situatie. We hebben het zelf ook meegemaakt op zowel persoonlijk als zakelijk vlak. Je vindt daarom begrip, warmte, medegevoel, maar ook een praktische, gedegen aanpak naar een toekomst met energie, plezier en voldoening.
Zoals onze klanten zeggen: Van het resultaat van onze aanpak heb je je leven lang plezier!
Bekijk ons aanbod voor:
Burn-out coaching
Stress coaching
Online coaching
Verzuimtrainingen
Ruud Meulenberg
Over de auteur:
Ik ben Ruud Meulenberg. Eigenaar en oprichter van Meulenberg Training & Coaching. Ik begeleid mensen met stress en burn-outklachten door ze ‘letterlijk’ in beweging te laten komen (wandelen/ hardlopen). Samen met een krachtig team van professionele coaches, help ik mensen door heel Nederland heen om van stress en burn-out af te komen. Ik probeer het goede voorbeeld te geven: Ik werk maximaal 24 uur per week, ik sport, geniet van mijn gezin en ik heb betekenisvol werk!
Goedemorgen,
Ik heb een collega vriendin zij loopt al 2 jaar te vechten zoals ik het maar noem.
Het gaat steeds slechter en ik weet niet hoe ik haar kan helpen.Ik herken in dit artikel hoe zij zich moet voelen. Ik weet nu zeker dat ze een Burn out heeft.
Zelf blijft ze dit ontkennen en wordt ze boos. Nu denk ik er over dit te sturen. Maar dan wordt ze ws heel boos.
Hoe kan ik.haar helpen???
Dat is een lastige situatie Francisca. Als ze niet geholpen wil worden, is je moeite tevergeefs.
Vanuit een helpende rol kun je dit natuurlijk naar haar toesturen, met een heel vrijblijvende boodschap er bij.
Hallo,
Ik ben.20/11 met uitputting op bed terecht gekomen. Kon niks meer, kruipend bij de trap omhoog. Ik ben nu 4 week verder, kruip niet meer, maar m.n lichaam is zo moe en op, slapen overdag lukt niet, ik lig wel. Af en toe even lopen, maar daar blijft het bij. Ik weet niet wat ik moet en hoe. Voel me aan mijn lot over gelaten.
Hoi Yvonne,
Tijd voor actie denk ik. Kunnen wij je verder helpen?
Doodmoe en ik vraag me af of in deze fase heel veel slapen wel/niet goed is. Doe wel het huishouden, wat rustige yoga en wandel korte stukjes met mijn hond. Geef er nu wel aan toe: ik heb een burnout.
Hoi Rilana, hoe heftig je situatie ook is, er aan toe geven en erkennen dat het is zoals het is, is de basis voor te kunnen herstellen. Mooi dat je het hardop durft te zeggen: ik heb een burnout.
Je lichaam is op, doodmoe, slapen is prima maar kijk of je volgens een vast ritme je dag kan indelen. Pak op vaste tijden je slaap of rust moment(en), zo went je lichaam er aan en weet het oke nu mag ik echt rusten. Fijn dat je wandelt, beweging is heel erg goed ook al is het maar een kort stukje voor nu. Sterkte met je herstel en bedankt voor je reactie.
Nog steeds elke keer zo moe, en dan voornamelijk mijn werkdagen. Het wil gewoon niet meer. Ik zat altijd vol leven en energie maar het werk en alles put mij zo ontzettend uit. Ik ben vanaf deze week 32 uur gaan werken ipv. 40 maar nog steeds kijk ik elke dag als een berg tegen een werkdag op. Het commerciële plaatje waar ik niet in pas, waar ik vroeger energie kreeg van mijn werk is het nu standje overleven om de financiële zekerheid. Waar kan ik hiervoor hulp krijgen? Het wil gewoon niet meer, ik ben op.
Dat klinkt niet fijn, ik geloof graag dat dit je heel veel energie kost. Je duwt door maar je lichaam geeft duidelijk signalen af. Ik denk zeker dat je er goed aan doet hulp te zoeken om erger te voorkomen en om er voor te zorgen dat je energie weer toe neemt en het leven je weer toe lacht.
Hulp is er in vele soorten en maten. Op basis van wat je schrijft is samen werken aan lichamelijk herstel, de kern achterhalen van je aversie op werk en leegloop aan energie en kunnen gaan doen waar jij blij van wordt. Helpen kunnen we je zeker, hiervoor zijn diverse mogelijkheden van 1-op-1 coaching tot online training. Belangrijk is dat het aansluit bij je zoektocht naar weer een plezierig leven. We helpen je graag door er samen naar te kijken hoe je hier weer kan komen, neem gerust vrijblijvend contact en stel de vragen die je hebt.
Dank voor dit artikel. Heb sinds kort gemerkt dat ik het nodig heb om over te lezen. Om het te begrijpen wat er met me gebeurt en het gevoel te krijgen dat ik niet helemaal gek ben aan het worden. Herkenning helpt me te accepteren wat er is. Daarom raakte de zin ‘hoe boos of verdrietig het je ook maakt, zeg en omarm wat er is en hoe je je voelt’ me ook zo enorm. Al die dingen, en meer, het is er en de boosheid en het verdriet erover ook.
Ik weet dat acceptatie het begin is van herstel. Het blijkt in de praktijk alleen zo verdomd moeilijk. Er is geen recept voor en afdwingen gaat ook al niet.
Weet je wat alleen wel een valkuil is, althans voor mij? Ik weet inmiddels best wel wat ik ‘moet’ doen om beter voor mezelf te zorgen. En door erover lezen leer ik nog meer. Maar voor ik het weet zit ik weer in de moet-modus. Ik weet immers nu toch hoe het moet, dus hop, nu even alles goed doen en goed herstellen. Ja, dan ben ik goed bezig goed voor mezelf te zijn. En dan zeggen mensen: laat dat dan los! Dus ga ik heel hard dat loslaten. Gewoon niet mee bezig zijn! Wat? En dan het risico lopen nog verder in de burnout te raken? Weet je hoeveel pijn dat nu al doet? Nou ja, dat dus.
Is er een weg uit die vicieuze cirkel? Of is dit een herkenbare fase op weg naar herstel? Het is ook zo moeilijk om erop te vertrouwen dat ik op het goede pad ben, zonder dat er instant beloningen zijn, in de vorm van merkbare vooruitgang, die bevestigen dat het de juiste weg is. Ik denk dat veel burnouters wel zullen herkennen dat je nu efficient met je laatste restje energie wil omspringen en intussen ook al geschroken bent van de prognoses hoe lang je hiermee zoet gaat zijn, dat je liever niet tstraks erachter moet komen dat je je kostbare tijd en energie hebt gestoken met kloppen op een dichte deur. Met daarbij ook de angst van: wat gaat er dan met me gebeuren? Hoeveel slechter kan het dan nog met me worden? Wat als ik het echt niet meer aankan? Kortom: stress. Vicieuze cirkel nummer twee.
Nou ja, ik schrijf dit maar, deels omdat ik hoop op amtwoorden, richting, weet ik veel. Deels omdat misschien andere burnoutstarters weer baat hebben bij herkenning. Je weet maar nooit.
Hoi Jet,
Dank voor je verhaal! Erg fijn.
Wil je antwoorden? Dan doe je er goed aan om contact op te nemen 😉
O, dat deed ik nu nog niet?
Kun je het beste doen via een contactformulier 😉
Doe ik. Maar eerst alles lezen wat ik wil lezen…. En dat gaat in etappes
Neem je tijd 😉
Je verhaal is heel herkenbaar. Natuurlijk willen we het goed doen en alles op alles zetten om erger te voorkomen. Maar ook dat is een vorm van doorgaan, of niet? Zo vol gefocust en vaak vanuit angst omdat we maar wat graag beter willen worden.
Ik hoop dat je je antwoorden gaat vinden Jet, en anders willen we je er (vanuit onze eigen ervaring) graag bij helpen want we weten hoe naar het is om er midden in te zitten!
Dankjewel, heel veel herkenning.
Op 09/01 letterlijk ingestort…. vlak voor ik op mijn werk kwam had ik het idee dat ik een hartaanval kreeg. Enorme druk op mijn borst, schele hoofdpijn en misselijk.
Toch naar mijn werk gegaan en daar (nadat mijn vrouw gebeld had dat ze zich enorm zorgen maakte) naar huis gestuurd.
De volgende dag al een intake bij een burn-out coach gehad en deze helpt mij goed.
Energie is 0, concentratie is weg. Ben gefrustreerd dat simpele dingen enorme moeite kosten en energie vreten. Hoofd zit vol….
Acceptatie is lastig!
Weet redelijk wat ik niet wil maar geen idee wat ik wel wil (waar ligt mijn passie?)
Angst voor het onbekende….kort lontje en doodmoe 😔
Heftig Bjorn, je lichaam lijkt op. Acceptatie gaat niet van vandaag op morgen, ook dit heeft tijd nodig maar is wel essentieel voor je herstel. Ik heb er alle vertrouwen in dat je gaat herstellen, geef het tijd en leg je neer bij het gegeven dat je nu in deze situatie zit.
Beterschap en veel sterkte met het herstellen van je burn-out.
Dankjewel!
Hallo, ik loop al jaren als een robot rond. De dingen wat in mijn hoofd moet dat doe ik. En hoor de rest is mijn vat helemaal leeg. Heb allerlei Hulp gehad maar heb niet het gevoel gehad dat het hielp. Tot dat ik iemand van accare hoor zeggen dat ik al jaren in een burnout zit. Heb allerlei informatie gezocht en zoveel dingen herkent. Zou dit het kunnen zijn. En verklaren waarom ik mij zo voel en zo leeg ben. Daarmee naar de huisarts geweest. Nou volgens haar heb ik dit niet. En moet naar een psycholoog waar ik een klik mee heb. Ppff zoveel verwarring. En nu wat moet ik nu.
Dag Mariet,
Voel je vrij om eens contact op te nemen. We kijken graag even met je mee.
Goedemorgen,
Ben het eens met wat wordt geschreven maar ik mis het onderdeel werkgever, veel bedrijfsartsen geven vaak geen duidelijke diagnose van het ziekte beeld en de werkgever geeft dan vaak heel veel negatieve druk op de patiënt, Vaak werkt de werkgever of een leidinggevende als een rode lap op een stier en krijg de patiënt geen rust
Pressie van een werkgever is vaak een groot negatieve component.
gr cor
Dag Cor,
Dat is zeker het geval!
Voor werkgevers hebben we een speciale ‘Toolkit‘ ontwikkeld voor dit soort vraagstukken.
Helemaal waar! Ik ben zo dom geweest om de diagnose ‘burn-out’ niet op schrift te laten zetten door mijn ex-werkgever. Hierdoor weigert nu ook het UWV mijn burnout te herkennen en geven ze mij geen interventie / juiste behandeling. Verwijzen mij enkel door naar mijn huisarts (voor medisch deel) en naar mijn re-integratie begeleider voor het niet medisch deel. Ik zou graag hulp krijgen van een burnoutprofessoional. Wat nu?
Hoi Judith, o wat naar dat je geen medewerking krijgt van het UWV, je zou denken dat hun er toch ook bij gebaat zijn dat je goed en spoedig herstelt. Misschien is het zinvol om even met ons contact op te nemen (belletje), we hebben een heel team aan burnoutprofessionals met uiteenlopende kennis en expertise die ook over de formele kant.
Na 17 jaar ver over mijn grenzen te zijn gegaan, kreeg ik in 2012 een fikse burnout. Nu, 6 jaar later, heb ik nog steeds weinig energie. Ze zeggen weleens dat het herstel net zo lang duurt als de periode dat je maar doorging. Dus dan zou ik nu nog 11 jaar zo moe blijven. Is dit ook jullie ervaring?
Hoi Ineke,
Dat is niet gebruikelijk. Een erge burnout kost 2 jaar, maar gemiddeld is 8 maanden ongeveer. In dit geval zou ik op zoek gaan naar een goede hulpverlener voor je burnout.
Ik wil graag een reactie plaatsen omdat ik denk dat het belangrijk is voor andere mensen om ge weten ….. ik ging in april 2016 onderuit door zoals ik dacht 8 jaar overbelasting na een echtscheiding .
Ik ben nu al 2 keer er bovenop gekomen en natuurlijk weer heerlijk (dom dom dom) in mij oude ritme verder gegaan met het idee dat ik het weer kon yesss !!!
Nu ben ik de 3e keer finaal terug gevallen en weer ervan overtuigd dat ik weer te veel hooi op de vork genomen had …wat natuurlijk ook een reden van de terugval is maar nadat ik met Ruud gemaild heb .. is er een andere kijk op de situatie gekomen waar ik Ruud heel dank aar voor ben .
Mijn vraag aan Ruud was : hoe kan het toch dat ik telkens weer terug val in mijn oude patroon : heerlijk bezig blijven en opeens komt het mannetje met de hamer weer en slaat me zo erg onderuit dat ik weer nergens meer ben : ik val meteen in heel hoge mate terug in hyperventilatie en paniekaanvallen en ben helemaal op zo erg dat ik pilletjes moet gaan nemenom weer rustig te worden en weer een beetje mens wordt !
Ruud antwoorde mij het volgende : Hoi Francine,
Er is een reden waarom mensen burnout raken. De reden is niet teveel doen, dat is een gevolg.
De reden is waarom je iemand het zo graag naar de zin wilt maken, waarom je niet mag zijn wie je bent.
Wanneer heb je het heft van je leven uit handen gegeven ?
Ik stond paf van dit antwoord en begreep er helemaal niks van op dat moment …Ruud heeft de moeite genomen om het helderder te maken voor mij zodat ik er met mijn psychologe over kon spreken die hem volledig gelijk gaf hierbinnen zei hier gaan we mee aan de slag !
Alsof het zo moest zijn diende zich een trauma uit mijn jeugd aan waar ik al jaren niet meer mee bezig ben geweest ! Ik heb het direct aan mijn psychologe gemeld en we zijn aan de slag gegaan met emdr traumaverwerking …. heel heftig maar ik sta er volledig achter !!!
Dit zou wel eens de kern van mijn burn out kunnen zijn met alle gevolgen van dien !!
Ruud ik ben je ontzettend dankbaar voor deze uitleg … ook al ben jij geen psycholoog … jij bent iemand met zoveel inzicht in het burn out gebeuren dat ik hier mijn waardering voor je wil uit spreken !!!
Dikke knuffel voor jou en nogmaals dankjewel xxx
Wauw!
Super gaaf dat je dit doet! Dankje!
Lieve Ruud
Ik wil gewoon vertellen wat jij een geweldige empathische lieve man bent … je neemt altijd de moeite om mee te denken en te reageren op alle mails …. je hebt dit dubbel en dwars verdiend en misschien helpt het andere mensen ook verder !
😘 Francine
Mooi artikel. Burn-out raken is zo gedaan. De reden opzoeken lukt ook nog wel. Maar inzien waar je (steeds) weer de fout ingaat en daar aan werken, ga het maar doen. Maar stapje voor stapje lukt het me. Mijn verhaal is te lang en te complex (geworden), maar ik zie steeds beter wat ik doe of eigenlijk niet doe. Ik laat me leiden door alles en iedereen die het beste met me voor hebben, maar uiteindelijk weet niemand wat het beste voor mij is, dan alleen ikzelf, (maar ik moet nog wijs worden) met hulp van echte wijze mensen. Ik ben aan het vinden.
Hoi Hennie,
Dank voor je compliment over het artikel. De weg naar een burn-out toe gaat vaak ongemerkt, er weer uit is een ander verhaal. Zo te lezen heb je wel door waar het hem voor jou in zit, inzicht is een belangrijke stap naar verbetering. Een verleden laten we vaak zwaar meetellen. Kijk eens of je los van je verhaal kleine stappen kan zetten waarvan jij weet hier doe ik mijzelf goed aan. En blijf kijken naar wat je al goed doet voor jezelf. Mocht je hulp prettig vinden om jezelf beter te leren kennen dan is de online training mogelijk voor jou een waardevolle investering.
Ik vind de pest van deze maatschappij is dat je dit soort van klachten steeds vaker ziet maar dat er geen tijd voor herstel mag zijn. Zelf totaal vastgelopen met een burn out, de ander noemt het “depressie” met behoorlijke fysieke klachten, slaap al anderhalf jaar niet meer, ik rust 3 a 4 uur per nacht, uitgeput dus. Dagelijks heftige migraine aanvallen, je kunt dus wel aardig stellen dat mijn systeem het overneemt. Zou heel graag rust willen hebben maar ik krijg het niet. Mijn twee beide werkgevers vinden volgens algemene richtlijnen dat ik nog voldoende benutbare mogelijkheden heb en dus laten ze mij niet met rust om te herstellen. Overal wachtlijsten voor behandeling en nergens wordt je serieus genomen en zegt een arts nu eens, nou is het genoeg… Een constant gevecht…. Iemand anders hier ook zulke ervaringen mee ?
Hoi Jacqueline,
Is onze online training niets voor je?
Hoi Jacqueline, je verhaal is heel herkenbaar, helaas horen we dit vaak. Heel naar, weinig begrip en ruimte om pas op de plaats te nemen. Jouw herstel is het belangrijkste op dit moment. Jij mag ook zeggen: nu is het genoeg. Vervelend dat je niet de juiste hulp kunt vinden en serieus genomen wordt. Heb je al eens met ons contact opgenomen? Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat ik ook namens mijn collega’s zeg dat we iedereen en elke situatie serieus nemen. Wachtlijsten hebben we niet, we zoeken altijd naar een mogelijkheid. Sterkte met je herstel!
Herken helaas zoveel. Zit nu al 10 maanden thuis. Heb emdr gehad tegen de paniekaanvallen. Maar qua belasting kan ik nig niets aan. Geen concentratie etc. Duurt het altijd zo lang? Op mijn werk willen ze dat ik langzaam opbouw, maar na twee uur ben ik gesloopt en moet naar bed. Komt het ooit nog goed?
Hoi Lilian, herstellen van een burn-out duurt gemiddeld 1-1,5 jaar. Maar het komt goed, echt waar. Luister goed naar je lichaam, als uren opbouwen nog niet wil, dan wil het nog niet. Kijk naar wat weer wel lukt, al zijn het kleine dingen in en om huis.
Hallo,
afgelopen 3 Juni s’avonds een hele heftige hyperventilatie aanval gehad, ik kende het niet en dacht dat als ik m’n ogen dicht zou doen ik ze niet meer open zou doen.
Nu een aantal maanden verder en wacht nog steeds op allerlei uitslagen van allerlei hartonderzoeken.
de meningen over een burn-out zijn verdeeld, daar ik voortijd energie voor 10 had en wel eens moe was maar dat liet ik dan ook toe.
Heb wel in het begin veel op bed gelegen omdat iedere prikkel een nieuwe hyperventilatie aanval op wekte.
daarna en nu zijn vooral het trillen / diaree / en hartkloppingen / hartbonzen waar ik erg veel last van heb, en waar ik me dan erg slap door voel.
Slapen doe ik s’nachts redelijk en als ik overdag moe ben en de kinderen zijn naar school haal ik ook wel slaap in, of rust uit.
Herken me dus niet in de tekenen van een burn-out met Moe-Moe-Moe… maar meer met spanningen die in een keer zonder aanleiding komen.
wel zeg ik gewoon tegen mensen dat ik een burn-out heb, want om daar nu geheimzinnig over te gaan doen…. daar heeft niemand iets aan!
Herkennen jullie iets van wat ik zeg?
Hoi Marjolein,
Ik herken me zeker in je verhaal. Ik dacht ik ga, het leven is klaar… ook jouw reactie op prikkels. Je systeem is overbelast en je zenuwstelsel reageert heel sterk. Een burn-out is niet éénduidig te omschrijven het uit zich per persoon op verschillende manieren. Dat maakt het tegelijk lastig, ook voor de buitenwereld. Zorg goed voor jezelf!
Hoi Marjolein,
Het kan zijn dat je de situatie nog niet geaccepteerd hebt, en dus erg ‘aan’ staat. Vaak als mensen tot rust komen, voelen ze pas de vermoeidheid.
Beste Ruud en Jessie,
Bedankt voor jullie site en adviezen. Ik herken het ‘aan staan’ en het niet accepteren van de burn-out. Ik zit nu drie maanden thuis, in mijn tweede burn-out; ik heb veel lichamelijke klachten en ervaar vooral heel veel stress, ik pieker me suf, word heel vroeg en heel onrustig wakker. Voor ik het weet ben ik overprikkeld, kan niet veel hebben. Ik wandel en doe yoga, maar de situatie verbetert niet.
Ik wéét dat ik moet accepteren dat ik ziek ben om te kunnen herstellen. Maar hóe dan, concreet? Hebben jullie tips voor concrete stappen om de burn-out te gaan accepteren?
Heel erg bedankt,
Vriendelijke groet,
Hanne
Hoi Hanne,
Vervelend dat je in een 2e burn-out bent beland. Kun je hardop tegen jezelf zeggen: ik heb een burn-out. En wees daarna eens even stil. Hoe lastig je klachten ook zijn, heet ze welkom, ze zijn er en ze zijn er om jouw te beschermen dat je niet nog verder over je grenzen heen gaat. Niemand wil ziek zijn. Maar als je het dan toch bent, vecht er dan niet mee. Herken je vechten en accepteer dat je vecht. Pas daarna kan je het loslaten.
Heb je al eens contact met ons gehad, de online training zou je bij het accepteren namelijk goed kunnen helpen.
Beste Jessie,
Dankjewel voor je reactie. Ik ga het proberen en ik zal ook eens kijken naar jullie online training. Pff, ik ben zó onrustig én zo uitgeput, ik vind het heel erg moeilijk om de dagen door te komen, dus dat voelt al als een strijd. Ik zal proberen te zien dat ik vecht en dat te accepteren.
Graag gedaan. Als je begint met die strijd (dat is een vorm van vechten) eens welkom te heten, dat je dat voelt en zo ervaart.
En je mag altijd vrijblijvend bellen om te kijken of we iets voor je kunnen betekenen.
Hoi,
Mijn, inmiddels, ex had alle tekenen van burn-out. ( iedereen in zijn oudelijk gezin heeft een burn-out gekregen) Soms sprak hij hier even over dat het niet goed zat in zijn hoofd. Het was zo vol. Hij kreeg woede aanvallen, paniekaanvalllen en was bang alles kwijt te raken. Dit gedrag verergende toen hij in zijn ogen een flinke ruzie had op werk met zijn baas. Nergens wilde hij over praten en zat avonden achter zijn laptop of was dwangmatige actiteiten aan het herhalen in zijn eentje. Geen intresse meer in zijn hobby’s of uitjes. Zijn gezicht was heel grauw en hij was zeer ongedurig. Om lang verhaal kort te maken. Mijn kinderen en ik vroegen aan hem om hulp te zoeken maar dat weigerde hij. Plotseling wilde hij scheiden na 36 jaar. Niets hield hem meer tegen. Hij was plotseling verliefd geworden tijdens een spelletje Wordfreud en et dat gezin zou hij gelukkig worden. Nu heeft hij alles achtergelaten zijn vrienden, zijn hobby’s, zijn leefomgeving en kinderen. Op werk heeft hij een lagere functie gekregen maar dat weet niemand en tegen zijn collega’s praat hij ook niet meer. Naar de buitenwereld is hij vrolijk dat hij goed voor elkaar heeft e anderen zijn losers dat ze nog bij hun vrouw zijn. Hij is modern.. Zijn nieuwe vrouw (binnen jaar getrouwd) klaagt veel over zijn gedrag en dat hij huilt. Hij si nooit voor haar gezin terwijl hij daar woont. Hij heeft voor eerst veel lichamelijk klachten die steeds erger worden.
Ik heb nooit besef dat een burn-out zolang kan duren en zoveel kapot kan maken. Maar inderdaad als ze zelf niet willen zien en vluchten om alles achter te laten is hier niets aan te doen. Maar een ding is zeker dat hij de burn out heeft meegenomen in zijn nieuwe leven
Hoi Jacky,
Zolang iemand zelf niet onder ogen wil of durft te zien wat er aan de hand is neem je mee wat er speelt, welke keuze iemand ook maakt in het leven.
Een burn-out kan soms lang duren. Toch popt bij mij de vraag op of dit sec een burn-out is waar je ex-partner mee kampt, of dat er meer aan de hand is.
Beste Ruud,
Zelf ben ik afgelopen Kerstmis 2018 opgenomen in het ziekenhuis met een aantal klachten dat leek op een beroerte. 1 vd 4 klachten zeggen ze dan om een beroerte te krijgen. Gelukkig bleek dit na verschillende onderzoeken niet te zijn. Niettemin voelde ik me niet goed en bleek ik een burn out te hebben. Ben inmiddels een maand thuis en weet gewoonweg niet wat ik moet doen. Als ik iets wil lezen krijg ik na een korte periode al een raar gevoel in het hoofd waardoor ik stop. Ik kan zeggen dat ik het geaccepteerd heb, maar volgens mij houdt ik mezelf voor de gek en weet ik niet wat ik moet accepteren. Ik weet niet wat ik moet/kan/ hoort te doen.
Met vr gr Gisella
Wat ik nog vergeet te vertellen is dat ik een combinatie van adhd/add heb, dus heb wel alle aspecten in huis.
Hoi Giselle,
Wat naar dat je uit de running bent en dat dit in eerste instantie leek op een beroerte. Wat je omschrijft hoort wel bij een burn-out, je lichaam geeft aan tot hier en niet verder. Dit heeft tijd nodig om hiervan te herstellen. Op basis van wat je schrijft kan ik niet precies zeggen waar je goed aan doet. Het belangrijkste is dat je lichaam tot rust komt. Doe dingen die je daarbij ten goede komen. Als het je lukt probeer dan wat te bewegen in de vorm van wandelen of fietsen, ook al zijn dit maar hele kleine stukjes.
Accepteer datgene wat er is, dat het lezen bijvoorbeeld niet lukt. Accepteer dat je lichaam signalen aangeeft en aan de noodrem trekt.
Wil je een wat specifiekere informatie, neem dan vrijblijvend contact met ons op. Dan kunnen we afgestemd op jouw situatie aangeven waar je goed aan doet.
veel van wat ik lees is herkenbaar, maar ik herken niet die extreme lichamelijke reacties en die extreme vermoeidheid. Ik sport zelf bijna dagelijks. ben misschien wel een beetje (veel) afhankelijk van het sporten. Had/heb altijd het gevoel dat als ik sport, ik er weer tegen kan.
ben mezelf al vaker tegen gekomen en na korte instorting van een paar dagen, pak ik mezelf weer bijeen en ga weer verder. want ik moet op de been blijven voor mijn twee kinderen waar ik alleen voor zorg. Kan me niet veroorloven om mijn baan kwijt te raken (mijn angst).
worstel al jaren met problematiek van mijn kinderen. daarnaast mentaal en fysiek zware baan (oncologische zorg). Kan niet toestaan dat ik nu tijd voor mezelf neem. ‘ben vorige week soort van ingestort, maar gaat nu wel weer wat beter. Niet extreem moe. Kan fysiek veel hebben. wel al eerder dit jaar soort hartklachten gehad, maar bleek hyperventilatie. heb online coaching gedaan, met het idee dat ik dan verder kon en niet hoefde te stoppen met werken. Problemen met kinderen spelen al jaren. Lijkt of ik wacht totdat iemand tegen mij zegt dat het goed is dat het toegestaan is om even te stoppen met werken en aan mezelf te werken. zodra ik me weer beter voel, dan moet ik van mezelf weer verder. en op het werk hebben ze me ook hard nodig dus die zijn alleen maar blij als ik werk. ik weet nu dat ik weer kan wachten tot de volgende inzinking en daar wil ik nu eens voorgoed vanaf. Heb ook een flinke rugzak uit het verleden. daar zit misschien wel de trigger van de burn out. Of heb ik die misschien niet en stel ik me aan. Ik kan alleen al de hele dag in mijn hoofd blijven zitten en piekeren over of het wel/niet gerechtvaardigd is om thuis te zijn. Ik voel mezelf een aansteller en denk dat ik gewoon door moet gaan.
Hoi Anna, als ik je verhaal zo lees lijk je me een kanjer in je schouders eronder zetten en doorgaan en nog eens doorgaan, vallen en weer zo snel mogelijk opstaan. Tot hoelang wil je doorgaan om op deze manier met jezelf te leven? Welke signalen moet je lichaam nog meer geven, hoe moet het gaan roepen om je te zeggen Anna luister?! Je weet volgens mij zelf heel goed dat je je niet aanstelt en dat je veel van jezelf vraagt. Maar het is je gewoonte en misschien ook wel je vlucht om door te blijven gaan…
Ik gun je de tijd om aan jezelf te werken en dat je tijd voor jezelf zou kunnen nemen. Wat voor zin heeft het doorrennen, wat levert het je nu op. En wat hebben je kinderen aan je als je je zo voelt zoals je omschrijft. Als je jezelf tijd gunt, kun je jezelf beter leren kennen, je drijfveren waarom je door duwt onder de loep nemen, patronen die je belemmeren doorbreken en andere (betere) keuzes maken. En dat die keuze moeilijk is als je altijd maar gewend bent om door te gaan dat snap ik helemaal.
Vraag je af ben ik goed bezig zo of niet? En wat wil je anders? Als we je erbij kunnen helpen laat het ons dan weten.
Ik heb eindelijk de knoop door gehakt en mijn werk volledig stop gezet. Ik loop al jaren alleen maar te zorgen en bezig te zijn. Privé en op mijn werk. In mei bleek mijn hb heel laag, mijn schildklierwaardes waren slecht en mijn b12 zat in het grijze gebied. Door een foutje met mijn schildkliermedicatie ging ik hyper en en voelde ik me steeds slechter. Ziek gemeld , maar wel een paar dagen blijven werken, therapeutisch. Nu zit ik thuis heb de knop omgezet, kies boor rust, maar mijn lijf zit nog in de ….. versnelling. Ik voel me belabberd, het jaagt, het hypert, ik hyperventileren (al voelt dat niet zo). Ik weet het niet meer. Is dit normaal, moet je hier doorheen?
Hoi Angela,
Niet leuk als je lichaam zo heftig reageert. Wel goed dat je de knop omgezet hebt en voor jezelf hebt gekozen. Als ik je verhaal zo lees ben je al een langere tijd onderhevig aan stress. Je lichaam produceert al langere tijd stresshormonen. Wanneer je tot stilstand komt zijn deze hormonen (en bijbehorende klachten als onrust en opgejaagd voelen) niet gelijk verdwenen. Dit hoort er inderdaad bij. Mits je in overleg met je huisarts kan uitsluiten dat de oorzaak anders is. Herstellen hiervan heeft tijd nodig. Daarbij is het belangrijk voor je om te onderzoeken wat de oorzaak van jouw stress is zodat je het bij de kern aan kan pakken en je leven een wending kan geven die je ten goede komt.
Wat je kan helpen is en waar wij onze klanten ook in ondersteunen is het volgende:
Beweeg – op een rustige manier, geen prestatie willen leveren
Eet gezond – geef je lichaam gezonde voeding, geen fastfood of veel suikers
Rust – pak je rust (bij voorkeur op vaste momenten) en doe dingen waar jij blij van wordt.
Gedrag – onderzoek (evt met behulp van een coach) wat de reden is van jouw neiging alleen maar te zorgen en bezig te zijn en van je stressklachten.
Ook wel de BERG-methodiek genoemd, lees hier meer over op onze site https://ruudmeulenberg.nl/burn-out/berg-methode/
Sterkte met je herstel!
Ik ben sinds september thuis, ik ga al 2 jaar naar psychologe. Na slopende jaren hard werken en studeren. Voelde ik dat niet meer ging. En ben ik gestopt in de ratrace. 3maandn later zie i mijn patronen en voel ik veel verdriet. Ik heb moeite met ontspannen zonder piekeren. Ik doe yoga en meditatie. En probeer veel te verwerken. I heb men burn out denk k geaccepteerd. Maar men lichaam sluit nog stil op externe prikkels. Soms in de auto moet ik terug naar huis omdat ik voel dat niet gaat. Ik ben geweldig ondersteund. Toch heb ik het moeilij. Heb veel last van duizeligheid, hyperventilatie. Ene dag gaat beter als de andere. Ik heb mezelf geen termijn gegeven en denk niet aan terugwerken. Maar ik mis wel mijn oude energie. En het gevoel van vervelen is verschrikkelijk voor me. Ik verveel me en heb geen energie om te doen wat ik zou willen doen.