Een burn-out door een narcistische leidinggevende vraagt om uitleg. De ene kant de vraag wat een narcistische leidinggevende typeert en aan de andere kant de vraag waarom mensen opbranden bij een narcistische leidinggevende.

Een narcistische leidinggevende herkennen

Een narcistische leidinggevende kent twee gezichten:

  • Aan de ene kant is het een charmeur, innemend en charismatisch. Op een gepassioneerde manier weet hij (we spreken van hij, maar zij is evengoed mogelijk) mensen voor zich in te pakken en voor zich aan het werk te krijgen. Hij motiveert, inspireert en geeft richting. Bovendien lijkt het er op dat hij een enorme belangstelling heeft voor iedereen.
  • Aan de andere kant is een narcistische leider gewetenloos. Zoals de engelsen zeggen: he’s rather interesting than interested. Jouw toestand interesseert hem helemaal niks. Hij is enkel geïnteresseerd om zelf in de schijnwerper te staan. Ze gebruiken jou om hun eigen doelstellingen te halen. Red je het niet? Dan ben je een hopeloos geval dat niks kan. Een narcistische leider liegt, bedriegt, manipuleert en bedoezelt om enkel zelf aandacht en aanzien te krijgen.
Burnout door narcistische chef

Kenmerken van een narcistische leidinggevende

De kenmerken die je bij narcistische leidinggevenden kunt herkennen zijn divers. Globaal gezien kun je zeggen dat narcistische leiders zich:

  • Niet in kunnen leven.
  • Hun eigen belang altijd voorop staat.
  • Het teambelang ondergeschikt is aan een persoonlijk belang.
  • Suf manipuleren en met iedereen mee kletsen
  • Autoritair en overheersend gedragen
  • Geen tegenspraak of afwijzing dulden
  • Bijzonder graag zelf horen praten
  • Ideeën stelen en ze presenteren als hun eigen ideeën
  • Zich denigrerend uitlaten over collega’s
Mijn chef is een narcist

Wat is narcisme?

Freud was de eerste die sprak over narcisten. We spreken van narcisme wanneer iemands gedrag zich kenmerkt door een obsessie voor de eigen persoonlijkheid, egoïsme, dominantie, ambitie en een gebrek aan inlevingsvermogen. Narcisme wordt ook wel geduid als ‘verliefd zijn op jezelf’.

De kernsymptomen van narcisme zijn; ‘een instabiele basis’, ‘zichzelf opblazen’, ‘gebrek aan wederkerigheid’ en ‘afstoten’. Deze vier symptomen vormen een vicieuze cirkel (de narcistische cirkel).

In tegenstelling tot wat heel veel mensen denken, heeft een narcist vaak een zeer laag zelfbeeld. Dit lijkt vreemd, want narcisten komen vaak zeer zelfverzekerd over en stralen dat ook uit. Om zich te beschermen tegen kritiek heeft een narcist niet veel aandacht voor de mening of de gevoelens van anderen. Het gevolg hiervan is onderontwikkeld inlevingsvermogen.

De gevolgen van een narcistische leidinggevende

De eigenschappen van een narcistische leidinggevende zorgen ervoor dat teams ontwricht raken. Een narcist manipuleert er op los, zet collega’s tegen elkaar op, spreekt mensen naar de mond, trekt ‘ja-knikkers’ voor en loost mensen die ergens tegenin gaan. De teamgeest is volledig weg omdat de ‘ja-knikkers’ zich gekend en gehoord voelen door een narcistische leidinggevende en hem/ haar aan alle kanten aanbidden.

Een enorme achterdocht zorgt voor controlegedrag en overal iets achter zoeken. Het kan best een tijdje duren voordat je de trucs doorkrijgt. Dat je gemanipuleerd wordt en dingen moet doen die je eigenlijk gewoon niet wilt.

Als je tegen een narcist ingaat, kan het gebeuren dat het hoffelijke, charmante masker valt en je te maken krijgt met de echte persoon. Dit gaat vaak ten koste van jezelf omdat narcisten vaak zeer bespraakt zijn.

De gevolgen van een narcistische leidinggevende voor een team

De gevolgen van een narcistische leidinggevende voor een team zijn divers. De teamgeest ontbreekt, maar daarnaast zijn er meer kenmerken te ontdekken:

  • Pestgedrag
  • Iedereen kiest voor zelfbehoud
  • Weinig initiatieven van collega’s
  • Veel stress en uitval agv burn-out
  • Extreem pleasegedrag
  • Een hoog verloop onder collega’s
  • Taken en opdrachten die te riskant zijn
  • Wispelturige stijl van aansturing

Stressfactoren door een narcistische baas

We snakken allen naar waardering (James/ Freud). Een narcist die je leiding geeft zorgt er voor dat je je super klein gaat voelen. De schuld ligt altijd bij jou en het lijkt wel alsof je niks meer goed kunt doen.

Het gevolg kan zijn dat je keihard gaat werken om toch maar iets aan waardering te kunnen ontvangen. Je toch maar gezien en gehoord te voelen (waar je overigens gewoon recht op hebt!). Derhalve zijn gevoelens van afwijzing, minderwaardigheid en faalangst niet vreemd.

Anderen raken juist in een isolement waarin angst overheerst. Bang iets fout te doen, bang voor de reactie van de narcistische leidinggevende. Ze durven niets meer te zeggen en passen zich aan en houden hun mond.

Overlappende stressfactoren die veel voorkomen bij narcistische leidinggevenden zijn:

  • Gevoel van waardeloosheid
  • Vecht of juist vluchtreacties
  • Twijfel aan jezelf/ verstoord zelfbeeld
  • Faalangst en bang niet goed genoeg te zijn
  • Pleasegedrag of juist agressie
  • Hoge taakeisen en onredelijke verwachtingen
  • Afgewezen worden
  • Gemanipuleerd en afgestoten worden
Burnout door een narcistische leidinggevende

Burn-out door een narcistische leidinggevende

Een burn-out door een narcistische leidinggevende wordt veroorzaakt door een wisselwerking tussen het extreem denigrerende gedrag van een leidinggevende en de kenmerken van iemand die gevoelig is voor een burn-out.

Mensen die gevoelig zijn voor een burn-out zijn zeer vaak:

  • Erg betrokken
  • Een groot norm en plichtsbesef
  • Harde werkers met een groot sociaal gevoel
  • Enthousiast en gedreven
  • Perfectionistisch
  • Betrouwbaar / integer

Het confronterende in deze wisselwerking is dat iemand die gevoelig is voor burn-out, helaas een te grote doorzetter is om tijdig af te haken. Velen wensen niet mee te doen met manipulatieve spelletjes, of kiezen voor de weg van de minste weerstand en zijn de ‘ja-knikkers’.

Mensen die een burn-out krijgen zien echter wat er misgaat en wensen dit op te lossen met alle kracht die ze hebben. De oneerlijkheid van de situatie, de mogelijkheden om het anders te doen en de wil om het ook voor elkaar te krijgen, is zo groot dat ze dit wensen op te lossen ten koste van zichzelf.

Een burn-out kandidaat cijfert zichzelf weg en rent zich rot om de situatie toch maar wenselijk te maken. Dat het persoonlijke vaatje met energie leger en leger raakt wordt pas gemerkt wanneer het te laat is. Een medewerker is burn-out

Een burn-out door een narcistische leidinggevende voorkomen

Om heel kort te zijn: Je gaat een narcistische leidinggevende simpelweg niet veranderen. Deze zal zelf in moeten zien dat hij/ zij er naast zit. De verliefdheid op zichzelf is zo groot dat de kans dat dit gebeurt, bijzonder klein is.

Je zult dus zelf keuzes moeten maken. Het roer in handen nemen en voor je gevoel eerder opgeven dan dat je dat normaal gesproken doet.

Mensen die een burn-out krijgen is een apart slag mensen. Mensen die véél verder gaan dan anderen. Realiseer je dit. Je gaat dit dus niet oplossen. Als je merkt dat je persoonlijke, goede eigenschappen te lijden hebben onder het gedrag van een narcistische leidinggevende, kies dan voor jezelf. Desnoods ten koste van je baan!

Hulp bij burn-out en stress

Het verminderen van stress en het herstellen van een burn-out is geen sinecure. Heb je ondersteuning nodig, dan kan je op onze hulp rekenen. Onze coaches zijn allemaal gespecialiseerd in jouw problematiek. Door hun jarenlange ervaring kunnen ze samen met jou werken aan jouw herstel. Van het resultaat van onze 1-op-1 coaching heb jij je leven lang plezier!

Bekijk ons aanbod voor:

Vergelijkbare berichten

34 reacties

  1. M de With Schippers schreef:

    Bedankt! Zo herkenbaar! Idd. Altijd het gevoel hebben dat je niets goed kan doen verlamd je…..Ga proberen me er vanaf te keren. …

  2. Tja heb er ook te vaak mee te dealen gehad maar ik keer mezelf af v deze personen en zoek iets beters dan. Ben v mezelf gaan houden en bevalt me heel goed. Zou iedereen eens moeten doen want je bent uniek.

  3. Mariëlle schreef:

    Heel herkenbaar! Achteraf zie ik het: ben zo blij dat ik mijn baan heb opgezegd! Wat een opluchting! Nu na 5 maanden, ben ik weer zo goed als mezelf.

  4. Henriette van beek schreef:

    Heel herkenbaar, zelfs nu ik thuis ben probeert hij nog te treiteren en te kleineren. Hij is vergeten waar hij stond toen ik er kwam werken.

  5. Opgebrand schreef:

    Goed stuk en zo herkenbaar. Helaas voor mij te laat en zit nu thuis.
    En zelfs daar wordt je niet met rust gelaten.

  6. Heel herkenbaar. De puzzelstukken zijn nu net gevallen voor mij. Ik ben op en sta op de rand van burn-out of ben ik er al? Ik verlies nu mijn werk na 12 jaar omdat ik geprobeerd heb iets aan de situatie te doen en geen ja-knikker ben. Mijn baas is furieus op mij en de manager volgt hem, denkt dat ik het probleem ben en de rest van de collega’s opstook, terwijl ze er even erg aan toe zijn als ik. Inderdaad veel te betrokken en gedreven, klopt volledig.

    1. Heel heftig Elsje!

      Denk heel goed om jezelf. Mocht je al over het randje zijn: accepteer het, herstel en maak je leven mooier dan die al was.

      Mocht je hulp nodig hebben: je bent welkom!

    2. Hallo Elsje,

      Ik hoop dat het nu beter met je gaat.
      Ik herken me heel erg in jouw situatie.
      Narcistische collega in team… Hier alles in geprobeerd… Met als gevolg 2 e burnout… En laat nou net onze manager ook van ’t zelfde soort te zijn…
      Ik zit nu bijna jaar thuis.
      Reintegratie in ander team is vastgelopen en stopgezet. Van begin af aan gevoel gehad dat manager hier z’n mensen voor heeft ingezet…
      Ik richting spoor 2.. Hopelijk komt daar iets goeds uit…

  7. Toeval bestaat niet, ik lig al weken te piekeren en slaap onrustig omdat ik de dag er na weer naar het werk (moet) ga en die ellende weer ga meemaken. Ik lees dit nu om 1.10 uur terwijl ik die nachtrust juist nodig heb. Ik heb voor mijn gevoel het juiste moment getroffen dat ik dit nu lees. Een goeie nachtrust brengt het me niet, maar wel een heldere kijk op zaken denk ik.

  8. Trientsje schreef:

    Voor mij was het te laat. Ik was/ben geen ja- knikker. Ik was geen Zwijger. Ik ging in de strijd en vertelde wat ik ervan vond drie jaar lang. Nu al 4 jaar thuis afgekeurd. Ja, altijd een harde werker geweest. Maar in zijn ogen deed ik alles fout.
    Gemeld bij zijn meerder, HR, bedrijfs me, verzuim coatch. Niemand die ook maar iets ondernam.

  9. Machteld Schoone schreef:

    Heel herkenbaar dit verhaal over een narcistische werkgever. 4 jaar lang gewerkt voor een narcist. Mijn kinderen zeiden na een jaar al dat ik het niet ging redden omdat het zo’n bizar gedrag was wat hij liet zien. Heb een vreselijk groot verloop in personeel meegemaakt maar ik bleef maar volhouden. Omdat ik zielsveel van mijn werkplek hield (totaal 8 jaar daar gewerkt), omdat ik van mijn collega’s en gasten hield en omdat ik absoluut geen opgever ben, doorgegaan tot aan een burn out. Ik kan nu niets meer, ben 55 jaar en zit in een burn out met rouwproces. Heel moeilijk heel verdrietig. Maar ik kom er zeker weer uit!

  10. Beste Ruud,
    Ben je incognito op mijn werk geweest? Dit is precies wat er gaande is. Goed artikel, dank je!
    Aan de anderen: sterkte voor wie nog moeten herstellen en gefeliciteerd aan een ieder die ontsnapt is, jullie zijn een goed voorbeeld dat het kan

  11. Harrie schreef:

    Dag Ruud,
    Allereerst bedankt voor jouw inzicht. Wat herkenbaar en wederom een bevestiging voor mij.
    Ik werk al meer dan 3 decennia bij een organisatie. Heb met meerdere collega’s, leidinggevende en directies mogen werken. Maar deze narcistische directeur spant de kroon. Hij heeft zich helemaal ingegraven met jaknikkers om zich heen. In de afgelopen jaren heeft hij eerst vele mensen om hem heen opgeruimd door deze zelf of te laten ontslaan, weg te pesten, of anders. Daarna heeft hij deze en nieuwe functies weer opgevuld zonder enige vacatures te plaatsen met alleen bekende van hem die hij weet te paaien en voor zijn karretje te spannen. Zien deze mensen het niet of gaan het ook achteraf zien? Hoe open je de ogen vooraf van die mensen voor zo’n narcist? Valt een narcist dan nooit een keer door de mand?
    Ik ben niet van plan om me weg te laten ontslaan, pesten of sturen. Maar aan de andere kant ben ik er ook wel klaar mee. Ondertussen zit ik nu 3 maanden in een depressie mede veroorzaakt door mijn werkgever. En ik kom er nu pas achter door het te herkennen en te erkennen, dat dit al ruim 4 jaar speelt in mijn leven. Ik ben nu continu aan gevecht met zijn jaknikkers. En als het mijn kant op komt. Zegt hij “Had ik dat maar geweten” en laat per direct zijn jaknikker vallen. Hij speelt de onschuld en de volgende wordt weer naar voren geschoven…

    Ik weet nog niet hoe en wat ik moet gaan doen in mijn huidige situatie… Als er iemand tips heeft dan hoor ik die graag.
    Groet,
    Harrie.

    1. Hoi Harrie,

      Soms is een keuze erg lastig. Het kan voelen als falen om voor jezelf te kiezen. Maar eigenlijk zou je op dit moment gewoon voor jezelf moeten kiezen. Dat betekent: A) je kiest ervoor om met deze situatie te dealen (je gaat meebewegen als ja-knikker), of B) je gaat op zoek naar een andere baan.

      Bedenk dat het onmogelijk is een dergelijke situatie te veranderen.

      1. Harrie schreef:

        Hoi Ruud,
        Dank voor je bericht.
        Uiteindelijk ga ik voor optie B.
        Maar eerst neem ik de tijd om te herstellen. Daarna stel ik mijn werkgever aansprakelijk voor de schade die mij is aangebracht de afgelopen jaren en de evt. toekomstige schade.
        Op naar mijn nieuwe toekomst.
        Groeten, Harrie

        1. Hallo Ruud,

          Ik zit n zelfde situatie… Nu bijna 1 jr thuis.. Reintegratie spoor 2 komt er aan en hoop dat er iets leuks op mijn pad komt… En dat reintegratie niet voortijdig door manager wordt afgebroken zoals bij een n andere collega van mij.

          Ik ben benieuwd hoe jouw proces naar de rechter is gegaan?

  12. Narcist Block schreef:

    Tegenwoordig kijk ik altijd de kat uit de boom. Heb helaas te veel narcisten ontmoet. Als je een nieuw persoon leert kennen en hij/zij is gelijk heel aardig voor je, pas dan heel erg op. Het zijn ook de personen wie in het begin dat je ze leert kennen gelijk iets delen zonder enige aanleiding (hier willen ze in de toekomst wat voor terug). Mijn vorige chef had ook van die trekjes, velen gingen ook gelijk heel erg op in zijn gesprekjes op (lees een bruine arm halen). Hij creëerde een sfeer waardoor je op hem moest aflopen om een gesprek te beginnen. En dan ging het uiteindelijk ook altijd over hem en nam dan het gesprek over om te vertellen over hoe geweldig hij wel niet was. Als je dan over jezelf ging praten over wat je had meegemaakt en had gedaan. Dan werd er nauwelijks gereageerd of je hoorde het woordje ”Oh”. Wachtende op een moment om in te haken zodat hij weer over zichzelf kon praten over hoe geweldig hij wel niet was. Het was bijzonder pijnlijk voor mij om te zijn hoe nauwelijks gaf om anderen. En je vraagt je af hoe dom diegene was wie hem die functie gaf. Het lijken er tegenwoordig ook steeds meer te worden. Met name als mensen met een telefoon bezig zijn in een gesprek wie ze zelf zijn gestart. Als het even niet over hun gaat kijken ze weer in de telefoon, het breekt mijn hart.

  13. Anoniem schreef:

    Een jaar lang in de situatie zoals jij deze omschrijft… 100% gelijkenis. Na een jaar lees ik jouw bericht. Bedankt! Het kwartje valt. Van alles geprobeerd. Maar oh wat lastig.. ik hou van mijn baan. Een aantal sollicitaties gehad, maar ik vind tot nu toe niet zo’n leuke baan als deze. Zo jammer om een andere baan te zoeken om deze ene reden… weet nog niet of het me lukt.

  14. corinne schreef:

    Ik zit klem, door een eerder burn-out heb ik sinds een half jaar een werkervaringsplek, mijn baas betaalt mijn opleiding en gaat me 1 november aannemen. Dat zijn afspraken gemaakt met de uitkerende instantie.
    De situatie is nu onwerkbaar. Ik ben op van de zenuwen. Als ik daar weg ga krijg ik geen opleiding. De contactpersoon bij de instantie is door hem helemaal ingepakt. Die vind mij emotioneel en geeft hem gelijk.
    Er zou een overleg plaatsvinden na mijn vakantie. volgende week. Hij bepaalt dat er iemand bij is, en wanneer en hoe laat. Ik moet dus eerst weer aan het werk en dan woensdag pas een gesprek. Hij vindt dat er een collega bij moet zitten. Ik niet want dit gaat tussen mij en hem en die collega heeft er niks mee te maken. Ik ben alleen er kan niemand mee en dat zou hij ook niet toestaan. Mijn gevoel zegt wegwezen, wat de prijs ook mag zijn. Maar dat betekent geen opleiding geen werk en dus ook geen toestemming voor een tweede kans elders. Inmiddels heb ik zelf een studielening geregeld en ben ik hard op zoek naar een stageplek. Maar als ik geen toestemming krijg van de uitkerende instantie stopt alles. Wat moet ik doen? Ik ga kapot.

    1. Hoi Corinne, wat ontzettend vervelend om te horen,

      Hoe gaat het ondertussen met je? Lukt het je om voor jezelf te blijven zorgen?

  15. Marieke schreef:

    Wat is dit herkenbaar zit sinds juli met een Burn out thuis en de puzzelstukjes vallen allemaal op zijn plek.
    Nu lees ik dit stuk en valt het ontbrekende stuk op zijn plek.
    Altijd alles gedaan en nu wordt ik behandeld als een stuk stront.

    1. Hoi Marieke,

      Wat vervelend voor je! Maar anderzijds wel prettig dat je nu ‘het lek boven hebt’

      Kunnen we iets voor je doen?

  16. Doucie schreef:

    Ruud, wat heeft je stuk over een narcist als leidinggevende mij enorm geholpen. In een Academisch ziekenhuis had ik zo’n leidinggevende 3 jaar lang, ze ging exact te werk zoals jij beschreef en heeft een zeer goede afdeling leeg gevaagd qua personeel. Ik heb gevochten als een leeuw, zocht hulp bij de vakbond, vertrouwens persoon van het ziekenhuis, arbo arts maar het haalde niets uit, ze loog en bedroog, uit zeer betrouwbare bron weet ik dat ze zelfs meineed pleegde in de hoorzitting van een collega en ook plagiaat heeft gepleegd in haar opleiding, overal komt deze vrouw mee weg, geestesziek dat is ze en hoeveel mensen heeft ze al niet beschadigd en gaat daar gewoon mee door. Ik vond een andere baan omdat ik voor haar niet meer kon werken en ze mij op allerlei manieren onderuit haalde wat haar niet lukte. Ik loog tegen haar waar mijn nieuwe baan was, ze is er achter gekomen en heeft tot 2x gezorgd dat ik werd ontslagen door haar verzonnen leugens. Ik gebruik ook nu een schuilnaam uit voorzorg. Maar ik vond weer werk en trof lieve collega’s en een lieve leidinggevende wat hielp weer een beetje vertrouwen terug te krijgen. Momenteel doe ik eenvoudiger werk en door corona werk ik al een jaar thuis, wat me goed doet. ik heb wel naar mijn idee faalangst aan dit alles overgehouden en weet niet hoe ik dit te boven moet komen, het staat een baan op het niveau wat ik had in de weg. Ik had al spoedig hulp gezocht en gekregen van iemand in de praktijk bij de huisarts en die me ook een online therapie liet volgen over mijn zelfbeeld. Toch heeft dat nog niet voldoende geholpen. Ik ben ook trots op mezelf dat ik de leidinggevende snel door had en heb haar ook recht in haar gezicht heb gezegd dat ze loog. Maar het brengt je uiteindelijk niets. Ik dacht dat ik het verwerkt had maar als ik erover praat of een poging doe te solliciteren op een baan op mijn oude niveau huil ik veel, ik ben zó onzeker geworden. Ik durf niet meer, denk dat ik het niet meer kan. En wat zou ik graag zien dat die vrouw haar leven kapot werd gemaakt. Mensen die dit niet hebben meegemaakt begrijpen dit niet. Zijn blind voor haar gewiekte praatjes. Ze is een grote oplichtster, zelfs de professor waar ik een gesprek mee heb gehad gelooft haar mooie praatjes. Het is toch ziek dat een Academisch ziekenhuis zó’n persoon als leidinggevende heeft. En haar leidinggevende houdt haar weer de hand boven het hoofd. Een heel chirurgenteam nam het voor een collega op en nóg komt ze de leidinggevende ermee weg! Een narcist is een geestesziek persoon, en zou aan haar hersenen geopereerd moeten worden zodat ze geen mensen meer ten gronde kan richten! Ze heeft nog een kind ook! Arm kind, hoop niet dat ze het van haar moeder heeft geërfd. Zo niet, dan heeft dat kind geen leven als ze tegen haar moeder ingaat op een bepaalde leeftijd. Wat een zieke wereld. Ik heb het vertrouwen in de mens wel grotendeels terug maar ik heb wel faalangst in mijn werk, ook in mijn huidige werk, maar dat kan ik verbloemen doordat ik thuiswerk, ik doe mijn werk goed hoor, maar soms met tranen, thuis kan ik gelukkig huilen achter m’n computer maar niet als ik op kantoor werk, en stress niet aan kan. En in welke baan is er tegenwoordig geen stress. Ik moet al huilen als ik vacatures lees waarin staat: flexibiliteit, multitasken, snel kunnen schakelen, ik kan het niet meer aan. Maar ik moet nog wel nog 11 jaar werken. Ik heb nu een sollicitatiebrief verstuurd, met tranen, want ik ga het toch maar weer proberen, weet niet of ik word aangenomen natuurlijk maar wilskracht heb ik wel. Ik ben nu al nerveus! Ik hoop dat ik mocht ik worden aangenomen ik mijn proefjaar door kom en weer een vaste baan krijg en mijn faalangst overwin. Dat is mijn doel. Ik hoop dat ik het lef heb en niet afzeg omdat ik eigenlijk niet durf. Ik merk dat ik het niet meer pik als mensen onaardig tegen me zijn, wie denken ze wel niet dat ze zijn zo tegen mij te praten, mij zo te behandelen. Maar daar kan ook mezelf de das weer mee om doen. Moeilijk, dat is wat ik het vind. Ik zou het liefst een eenvoudige baan houden, maar in mijn huidige baan met een 0-uren contract mag je na 2x verlenging van je contract niet blijven. Kun je weer vertrekken en dat wordt dan al de 2de keer ergens een jaar werken, en dan moet je weer op zoek naar ander werk. Een jojo op je 56ste ik vind het niet fijn. En overal word je behandeld als een nr. Al doe je nog zo stinkend je best, blijven mag je niet. Eenvoudiger werk is voor mijn eigen geestelijke gesteldheid een stuk fijner maar het levert qua salaris weer erg weinig op. Waardoor je op die manier weer klem komt te zitten. Het zal uiteindelijk wel goed met me komen, maar hoe weet ik nog niet. Hoe kom ik over mijn faalangst heen. Maar opgeven zal ik nooit, natuurlijk heb ik mijn inzinkmomenten maar die kom ik ook weer te boven. Bedankt Ruud voor je fantastische publicatie.

    1. Dankjewel Doucie voor je openhartige reactie. Ik hoop van harte dat je de benen weer onder je zelfvertrouwen krijgt! Je verdient het ten zeerste.

      Als we iets voor je kunnen doen, wees dan welkom via info@ruudmeulenberg.nl.

    2. Hoi Doucie,
      Ik herken dit zit nu zelf thuis ziek door een leiding gevende in familie bedrijf, kan ik kant op, continu liegen en uitspelen van collega’s , lijkt er veel op dat we nog maar alleen nachts misbruikers hebben op de werkvloer.
      Hoe gaat het nu met je ?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *