Uit het niets voel je je hart bonzen, je adem stokt, je hoofd wordt licht en voor je het weet, zit je midden in een paniekaanval. Bij burn-out komen dit soort aanvallen opvallend vaak voor. Je lichaam is zo uitgeput door stress, dat het al bij het kleinste signaal in de alarmstand schiet. Dat voelt heftig, verwarrend en beangstigend.
In dit artikel nemen we je mee in wat er precies gebeurt tijdens een paniekaanval, waarom ze zo vaak samengaan met burn-out, en wat je kunt doen om weer grip te krijgen. Want hoe overweldigend het ook voelt: je kunt leren omgaan met paniek. En stap voor stap weer rust en vertrouwen opbouwen.
Wat is een paniekaanval precies?
Een paniekaanval voelt alsof je ineens compleet de controle verliest. Je lijf staat strak van de spanning, je ademhaling schiet omhoog, en heldere gedachten maken plaats voor paniek. Het enige wat je nog wilt is vluchten, jezelf verstoppen of iemand zoeken die je geruststelt.
Zo’n aanval komt als een golf van angst die ineens opkomt en snel sterker wordt. Je kunt je licht in je hoofd voelen, misselijk, of trillerig – heel naar, maar meestal tijdelijk. En als je het eerder hebt meegemaakt, herken je dat moment meteen: niet weer, niet nu, niet hier. Na afloop ben je helemaal op. En dat is ook logisch. Je lichaam heeft zojuist alles gegeven om met die intense angst om te gaan.
Hoe vaak komen paniekaanvallen voor?
Paniekaanvallen zijn heftige, ingrijpende ervaringen. Maar hoe vaak komen ze eigenlijk voor? Cijfers uit Nederland laten zien dat deze klachten verrassend veel voorkomen.
Angststoornissen in het algemeen
Ongeveer 15% van de volwassenen in Nederland (18–65 jaar) heeft in de loop van een jaar last van een angststoornis [1]. Angststoornissen uiten zich in verschillende soorten angsten en kunnen zowel lichamelijke als mentale symptomen veroorzaken. Bij ouderen tussen de 65 en 75 jaar ligt dit percentage rond de 8,7%. Dit blijkt uit onderzoeken van onder andere het RIVM en GGZ-standaarden.
Specifiek: paniekstoornis
Als we kijken naar paniekstoornis – een aandoening waarbij paniekaanvallen regelmatig en onverwacht voorkomen – dan gaat het in Nederland naar schatting om 242.000 mensen per jaar [2]. Dat komt neer op ongeveer 1,5% van de volwassen bevolking tussen 18 en 65 jaar.
Bij jongeren tussen de 13 en 24 jaar ligt het percentage iets lager, met een geschatte prevalentie van 0,2% tot 0,6%. Toch is de totale groep jongeren met angststoornissen juist groter: bijna 12% van de jongeren ervaart op enig moment in hun leven angstproblemen.
Aantal mensen bij de huisarts
Uit cijfers van Staat van Volksgezondheid en Zorg blijkt dat in 2023 maar liefst 514.900 mensen bij hun huisarts geregistreerd stonden met een angststoornis [3]. Paniekaanvallen zijn hierin een belangrijk onderdeel.
Wat zeggen deze cijfers?
Misschien voel je je op dit moment heel alleen met je angst of paniek, maar je bent dat echt niet. Paniekklachten en angststoornissen komen vaker voor dan je denkt – bij jong en oud, en met een grote impact op het dagelijks leven. Honderdduizenden mensen in Nederland maken iets soortgelijks mee. Dat besef kan al een beetje verlichting geven. Je bent niet alleen.
Wat gebeurt er in je lichaam tijdens een paniekaanval?
Als je ooit een paniekaanval hebt meegemaakt, weet je hoe overweldigend het kan voelen. Alsof je ineens de controle verliest over je lijf en je denkt misschien zelfs dat er iets ernstig mis is. Maar wat gebeurt er eigenlijk in je lichaam op zo’n moment?
Tijdens een paniekaanval slaat je stresssysteem alarm. Je lichaam denkt dat je in direct gevaar bent, ook al is er in werkelijkheid geen bedreiging. In een fractie van een seconde schakelt je autonome zenuwstelsel over naar de ‘vecht-of-vluchtstand’. De stresshormonen adrenaline en cortisol schieten omhoog.
Je merkt het meteen: je hartslag versnelt, je ademhaling wordt kort en hoog, je spieren spannen zich aan. Bloed wordt naar je armen en benen gestuurd, klaar om te vluchten of te vechten. Daardoor kun je tintelingen of een doof gevoel krijgen in je ledematen. Je zicht kan versmallen, je gaat zweten, trillen, voelt je misselijk of licht in je hoofd.
Het voelt alsof je lichaam compleet op hol slaat en dat is eigenlijk ook zo, maar niet omdat je echt in gevaar bent. Je systeem is overprikkeld en reageert overdreven op een trigger die op dat moment niet levensbedreigend is. Het is een beschermingsmechanisme dat zijn doel voorbijschiet.
En precies dat maakt een intense aanval zo verwarrend en beangstigend: je voelt paniek, maar kunt de oorzaak niet altijd aanwijzen.
Symptomen paniekaanval
Een paniekaanval is een plotselinge, intense golf van angst die in enkele minuten piekt. De klachten zijn vaak zo heftig en fysiek dat het kan voelen alsof je een hartaanval hebt, terwijl dat niet zo is. Zo’n aanval kan overal en op elk moment optreden, wat het extra beangstigend maakt.
Veelvoorkomende symptomen paniekaanval:
- Hartkloppingen: Je hebt een versnelde hartslag.
- Snelle ademhaling of hyperventilatie: bij een paniekaanval kun je gaan hyperventileren, wat betekent dat je sneller en oppervlakkiger gaat ademen. Door te hyperventileren krijg je meer zuurstof binnen dan je nodig hebt.
- Benauwdheid: Je hebt het gevoel dat je geen lucht krijgt of hebt een drukkend gevoel op de borst.
- Duizeligheid: Je hebt een licht, duizelig gevoel in het hoofd.
- Trillen of beven: Je gaat trillen of hebt koude rillingen.
- Tintelingen: Je hebt een verdoofd of tintelend gevoel in handen en/of voeten.
- Misselijkheid: Je krijgt maagklachten, droge mond, diarree of gaat braken.
- Hoofdpijn: Je wordt rood en je hoofd doet pijn.
- Verwarring: Je raakt gedesoriënteerd of hebt het gevoel de controle te verliezen.
- Intense angst: Je denkt dat je gek wordt of dood gaat.
- Overmatig zweten: Zweten is ook een van de lichamelijke klachten bij paniekaanvallen.
Als je eenmaal een paniekaanval hebt gehad, kun je bang zijn dat je een nieuwe paniekaanval krijgt of je bent bezorgd over de gevolgen daarvan. Je ontwijkt bijvoorbeeld openbare ruimten en onbekende situaties om een paniekaanval te voorkomen.
Gratis e-book:
zo herken je
een burn-out
(Inclusief checklist)
Voorkom dat je energiereserves definitief leeg raken en je in een ernstige burn-out belandt met alle gevolgen van dien. Met dit e-book leer je de symptomen tijdig herkennen.
Wat zijn de oorzaken van een paniekaanval?
De oorzaken van een paniekaanval verschillen per persoon. Vaak spelen zowel psychologische als lichamelijke factoren een rol. En meestal is het een combinatie van omstandigheden die je stresssysteem overbelast. Er zijn wel een aantal veelvoorkomende triggers die het risico op een paniekaanval vergroten:
- Erfelijke aanleg
- Stressvolle levensgebeurtenissen
- Gebruik van stimulerende middelen
- Je in drukke ruimtes bevinden, zoals een drukke straat of in het openbaar vervoer
- Een stressvolle situatie, zoals tijdens een presentatie
- Overgevoeligheid voor signalen van je lichaam
Daarnaast kunnen bepaalde gewoontes of gedachten paniek juist versterken. Denk aan plekken vermijden waar je eerder een aanval kreeg, of voortdurend lichaamssignalen in de gaten houden. Zo blijf je onbewust de angst voeden en vergroot je de kans dat paniek opnieuw toeslaat.
Psychologische en persoonlijke factoren van een paniekaanval:
- Stress, burn-out en spanning zijn belangrijke triggers.
- Mensen met een angststoornis (zoals paniekstoornis) hebben een grotere kans op paniekaanvallen.
- Faalangst, perfectionisme, hoge normen en waarden en een laag zelfbeeld kunnen ervoor zorgen dat je vaker last hebt van paniek.
- Onzekerheid en angstige gedachten maken je gevoeliger voor angst en paniek.
- Erfelijke aanleg speelt ook een rol. Paniekaanvallen kunnen in je familie voorkomen.
- Privéproblemen en andere emotionele stressfactoren verhogen het risico.
Omgevings- en fysieke factoren:
- Het gebruik van drugs of stimulerende middelen kan paniekaanvallen uitlokken.
- Ook lichamelijke reacties op gedachten van gevaar kunnen leiden tot paniek. Je lichaam reageert alsof er echt gevaar is, ook al is dat er niet.
De rol van angst:
Angst is een normale, gezonde emotie en een belangrijk onderdeel van je overlevingsinstinct. Angst stelt je in staat om snel te reageren op dreiging. Bij paniekaanvallen wordt de angst meestal aangewakkerd door je gedachten, niet door een daadwerkelijke dreiging. Je lichaam schiet in de alarmstand terwijl er in werkelijkheid geen echt gevaar is.
Veel mensen vinden het lastig om angst toe te laten. En dat is logisch. Het voelt onprettig en je wilt er het liefst vanaf. Maar verzet maakt de angst alleen maar sterker. Je spanning neemt toe, de piekergedachten worden heftiger en voor je het weet, groeit de angst uit tot een extreme angst.
Vicieuze cirkel:
De angst voor een nieuwe paniekaanval kan zo sterk zijn, dat hij zelf weer een nieuwe aanval uitlokt. Zo versterkt de angst de klachten en beland je al snel in een vicieuze cirkel. Daar alleen uitkomen is lastig, maar met de juiste hulp kun je die cirkel doorbreken.
De relatie tussen stress, burn-out en paniekaanvallen
Stress, burn-out en paniekaanvallen lijken misschien verschillende problemen, maar ze zijn nauw met elkaar verbonden. Wanneer je te lang onder druk staat – mentaal, emotioneel of fysiek – raakt je hele systeem uitgeput. Het begint subtiel: wat moeheid, gespannen spieren, misschien een kort lontje. Maar als de stress zich blijft opstapelen en echte rust uitblijft, gaat je lichaam steeds harder aan de noodrem trekken. Je hoofd blijft draaien, ook ’s nachts. Je lijf krijgt geen kans meer om echt te herstellen.
Een burn-out ontstaat niet van de ene op de andere dag. Het is het resultaat van maanden, soms jaren negeren, doorgaan en jezelf verliezen in verantwoordelijkheden. Op dat breekpunt is je zenuwstelsel zo uitgeput dat zelfs een klein signaal van druk of dreiging voldoende is om paniek te veroorzaken. Paniekaanvallen komen dan niet ‘erbij’, maar ontstaan door een zenuwstelsel dat geen reserves meer heeft en bij het minste signaal van druk of dreiging in paniek raakt.
Paniekaanvallen zijn geen ‘gewone angst’. Het zijn noodsignalen van een lichaam dat te lang onder spanning heeft gestaan en nu niet meer zo verder kan. Herstel begint daarom niet bij de paniek aanpakken, maar bij stilstaan bij wat eraan voorafging: jaren van overbelasting, jezelf voortdurend aanpassen, en signalen negeren die je lichaam allang gaf. Pas als je dat erkent, ontstaat er ruimte voor echte verandering.
Kies voor de hulp die bij jou past
Nieuwe paniekaanval of meerdere paniekaanvallen per dag
Sommige mensen krijgen niet één paniekaanval, maar meerdere op een dag. Of ze leven voortdurend met de angst dat er opnieuw een aanval zal komen. Die angst op zichzelf kan al zo overheersend worden, dat het juist een nieuwe aanval uitlokt. Je lichaam blijft dan als het ware in een verhoogde staat van paraatheid en het stresssysteem staat continu ‘aan’. Elke kleine sensatie in je lijf wordt scherp opgemerkt en direct geïnterpreteerd als dreiging: een snelle hartslag, een zucht, een duizeling. En voor je het weet, slaat de paniek opnieuw toe.
Dit kan leiden tot vermijdingsgedrag. Je gaat niet meer naar drukke plekken, vermijdt autorijden of durft zelfs niet meer alleen thuis te zijn. De vrees voor een nieuwe paniekaanval kan het dagelijks functioneren sterk beperken. Je ziet overal mogelijk gevaar. Herstel begint dan met die vicieuze cirkel doorbreken.
Gaat een paniekaanval vanzelf weer over?
Een paniekaanval gaat bijna altijd vanzelf weer weg. Je lichaam kan zo’n piek van extreme stress maar kort vasthouden, meestal is het binnen tien tot dertig minuten voorbij. Maar op het moment zelf voelt dat niet geruststellend. Het lijkt alsof het nooit meer ophoudt. Vaak zit het echte probleem niet in die ene aanval, maar in wat erna komt: de angst dat het opnieuw gebeurt, het wantrouwen in je eigen lichaam, het vermijden van bepaalde situaties. Zonder bewuste aandacht kan dat een patroon worden waarin paniek steeds sneller terugkomt. De aanval zelf gaat dus voorbij, maar het patroon doorbreken vraagt om inzicht, rust en herstel.
Paniekaanvallen voorkomen
Een paniekaanval is geen gewone angst. Het is een storm die van binnenuit opkomt, je overvalt en op dat moment alles overneemt. Juist daarom is het zo belangrijk om niet pas in te grijpen wanneer de paniek toeslaat, maar eerder. Wat kun je doen om te voorkomen dat een paniekaanval begint?
Angst komt niet uit het niets
Paniekaanvallen lijken onverwacht, maar vaak is er al lang spanning opgebouwd. Maanden of zelfs jaren van te weinig rust en te vaak doorgaan zorgen ervoor dat je lichaam op een gegeven moment de noodrem trekt.
Preventie begint dus niet met paniek vermijden, maar met signalen herkennen ver voordat paniek toeslaat:
- Een sluimerend gevoel van onrust, zonder duidelijke reden.
- Vermoeidheid die blijft aanhouden.
- Een ademhaling die steeds hoog in de borst zit.
- Slecht slapen, prikkelbaarheid, concentratieverlies.
Je zenuwstelsel vraagt om herstel
Je zenuwstelsel heeft grofweg twee standen: actief en herstellend. Bij veel mensen met paniekaanvallen blijft die eerste stand voortdurend aan. Echte rustmomenten ontbreken dan al jarenlang. Voorkomen begint daarom met het natuurlijke ritme herstellen tussen inspanning en ontspanning. Niet door één keer een weekendje bij te komen, maar door elke dag momenten te creëren waarop je niets hoeft, niets moet en niets produceert.
Dat kan simpel zijn: stilte opzoeken, de natuur in, langzaam bewegen, vertragen. Geen methode of trucje, maar ruimte maken. Ruimte waarin je zenuwstelsel mag zakken. Dat vraagt om oefening en uiteindelijk wordt het een nieuwe, gezonde gewoonte.
Het begint met toestemming
Misschien wel het moeilijkste in preventie is jezelf toestaan om minder te moeten. Veel mensen met paniekklachten zijn plichtsgetrouw, zorgzaam, betrokken. Ze zeggen zelden nee, stellen hoge eisen aan zichzelf, willen het goed doen. Precies dat maakt paniek zo verwarrend: het lijkt uit het niets te komen, terwijl het voortkomt uit jarenlange overbelasting.
Erkennen dat je grenzen hebt, dat je lichaam soms eerder weet wat goed is dan je hoofd, is geen zwakte. Het is inzicht. En het is de sleutel tot herstel.
Paniek voorkom je niet met trucjes, maar met mildheid en discipline
Preventie is niet spectaculair. Het is geen magische oefening of wondermethode, maar het stille, dagelijkse werk van weer leren luisteren. Naar je adem, naar je vermoeidheid, naar dat subtiele signaal dat je iets forceert. En dan kiezen om het niet te forceren.
Dat vraagt aandacht en geduld. Maar het is ook hoopvol: je hebt invloed. Niet op alles wat het leven brengt, maar wel op hoe je met jezelf omgaat.
Wat kun je doen als paniek zich toch aandient?
Ook als je paniek probeert te voorkomen, kan het je ineens overvallen. Je merkt het aan een snellere ademhaling, hartkloppingen en een golf van onrust. Vechten helpt dan niet. Je kunt paniek niet wegduwen. Wat kun je doen? Adem rustig en laat de spanning er even zijn. Met regelmatige oefening en kalmerende technieken wordt het steeds makkelijker om paniek te doorbreken.
1. Erken: dit is paniek, niet gevaar
De eerste stap is herkennen wat er gebeurt. Dit is geen hartaanval. Je gaat niet dood. Je wordt niet gek. Dit is paniek. Het is een intense, maar tijdelijke reactie van je lichaam. Door het te benoemen, haal je al een deel van de lading weg.
Zeg tegen jezelf (desnoods hardop):
“Dit is paniek. Het voelt als gevaar, maar het is geen gevaar. Het gaat over.”“
2. Doe minder – veel minder
Als paniek opkomt, is de reflex om jezelf ‘bij elkaar te rapen’, door te zetten of te zoeken naar controle. Maar wat je lichaam juist vraagt, is loslaten. Stop met praten, stop met oplossen, stop met ‘normaal doen’.
Ga zitten. Steun je rug. Laat je schouders zakken. Sluit je ogen als dat veilig voelt. Niets forceren – alleen aanwezig zijn.
Hoe kunnen wij je helpen?
Wij staan voor je klaar met een team van ervaren coaches. Onze coaches zijn actief in heel Nederland en zeer ervaren in het oplossen van stress en burn-out klachten.
3. Ademen, niet beheersen
Probeer je adem niet te beheersen – dat levert alleen maar meer spanning op. Breng simpelweg je aandacht naar je adem. Volg het verloop. Laat de uitademing langzaam worden. Langer uit dan in. Als een zucht. Dat is genoeg.
Vier seconden in – zes tot acht seconden uit. Geen kracht, alleen aandacht.
4. Breng je aandacht naar buiten
Paniek draait rond in je hoofd. Je gedachten razen, je lichaam voelt vreemd. Door bewust je aandacht naar buiten te richten trek je jezelf langzaam uit die maalstroom. Wat zie ik? Wat hoor ik? Wat voel ik onder mijn voeten?
Een boom, een muur, je eigen handen, je omgeving is er nog en jij ook.
Conclusie
Paniekaanvallen zijn heftig, maar ze vertellen je ook iets belangrijks: dat je lichaam en geest rust, aandacht en herstel nodig hebben. Door te begrijpen wat er in je gebeurt, door mild te zijn voor jezelf en stap voor stap je veerkracht op te bouwen, ontstaat er ruimte om weer vertrouwen te krijgen in je lichaam, in je leven en in jezelf.
Wat kan Meulenberg Training & Coaching voor je betekenen?
Bij Meulenberg Training & Coaching begrijpen we hoe diep paniek kan ingrijpen in je leven. Niet als iets dat ‘tussen de oren zit’, maar als een lichamelijke en geestelijke uitputtingsreactie op jaren van doorgaan, aanpassen en negeren wat je lichaam al lang aangaf.
Wij behandelen paniekklachten met verschillende methoden, afgestemd op jouw persoonlijke situatie. Onze behandeling bestaat uit coaching, training en begeleiding, waarbij we gebruikmaken van bewezen technieken om paniek en angst effectief aan te pakken.
Wij helpen je niet met een standaard praatje of een protocol. Wat wij bieden is begeleiding vanuit ervaring, vakmanschap en oprechte aandacht. We kijken samen met jou naar de onderliggende oorzaken van jouw paniekklachten – stress, overbelasting, perfectionisme, innerlijke conflicten – en bouwen van daaruit aan rust, herstel en duurzame verandering.
Wil je meer weten of heb je behoefte aan hulp? Neem contact met ons op voor meer informatie of ondersteuning.
Wat je van ons mag verwachten:
- Individuele coaching in de natuur, gericht op het zenuwstelsel en lichamelijk herstel.
- Trainingen die je leren hoe je grip krijgt op spanning, zonder jezelf kwijt te raken.
- Diepgang zonder zweverigheid – concreet, menselijk en resultaatgericht.
- Begeleiding vanuit de overtuiging dat iedereen kan herstellen, mits de juiste voorwaarden worden gecreëerd.
Of je nu worstelt met beginnende paniekklachten, of al langer vastzit in een patroon van angst en uitputting: je hoeft het niet alleen te doen. Bij Meulenberg vind je geen oordeel, maar erkenning – en een route vooruit.
Wil je in alle rust verkennen wat wij voor je kunnen betekenen? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.
Hoe kunnen we je helpen?
Bij Meulenberg Training & Coaching geloven we dat iedereen recht heeft op energie, balans en plezier in het leven én op de werkvloer. Onze gespecialiseerde trainers en coaches staan verspreid door heel Nederland klaar om jou, of jouw organisatie, te begeleiden van stress en burn-out naar energie.
Of je nu als individu zoekt naar herstel en meer rust in je dagelijks leven, of als HR-professional of leidinggevende je team gezond en gemotiveerd wilt houden: wij denken graag met je mee.
Wil je weten wat we voor jou of jouw organisatie kunnen betekenen?
Neem contact op:
"*" geeft vereiste velden aan
Veelgestelde vragen
Referenties
- Staatvenz.nl – Angststoornis: prevalentie – Gevonden op 06/08/2025
Link naar de pagina op staatvenz.nl - Trimbos.nl – Paniekstoornis – Gevonden op 06/08/2025
Link naar de pagina op trimbos.nl - Staatvenz.nl – Angststoornis: aantal personen bekend bij de huisarts – Gevonden op 06/08/2025
Link naar de pagina op staatvenz.nl
Ruud Meulenberg
Over de auteur:
Ik ben Ruud Meulenberg. Eigenaar en oprichter van Meulenberg Training & Coaching. Ik begeleid mensen met stress en burn-outklachten door ze ‘letterlijk’ in beweging te laten komen (wandelen/ hardlopen). Samen met een krachtig team van professionele coaches, help ik mensen door heel Nederland heen om van stress en burn-out af te komen. Ik probeer het goede voorbeeld te geven: Ik werk maximaal 24 uur per week, ik sport, geniet van mijn gezin en ik heb betekenisvol werk!
Ik heb in juni 2016 mijn eerste paniekaanval gehad, dit begon met klachten zoals arm, nek en rugpijn. Het idee dat ik een hartaanval zou krijgen. Ben maar de eerste hulp geweest en vertelde de arts dat mijn spieren erg gespannen aanvoelde. Daarna gong het een tijdje weer goed tot 15 oktober. Ik kreeg weer een paniekaanval dit keer is de ambulance mij komen ophalen, omdat ik mijn ademhaling niet onder controle kreeg en ik lichamelijk veel pijn had. Sindsdien. Heb ik tot aan begind december iedere dag met paniekaanvallen te maken gehad. Ik merkte dat de lichamelijke klachten en paniekaanvallen wat minder werden. Nu heb ik er dan ongeveer 1 keer in de twee weken last van. Ik ben ni 4 weken bezig met mindfulnes en dat zorgt er wel voor dat ik wat meer vertrouwen erin begin te krijgen. Mijn vraag is als het een tijdje goed gaat een ik weer een paniekaanval krijg, doe ik dan iets verkeerd ben ik dan nog steeds in mijn oude vicuele cirkel bezig. Geeft mijn lichaam dan weer aan dat ik het niet goed doe? Ook moet ik zeggen dat ik vanaf oktober naar de psycholoog ga. Ik heb 4 kinderen van 7,5,1 en 10 maanden en een van 9 maanden. Ik had werk en ik studeerde nog waar ik nu mee gestopt ben vanwege de burn out. Hoe kan ik ervoor zorgen dat deze paniekaanvallen weg blijven ? Groetjes
Hoi Danielle. De reden kan divers zijn natuurlijk. Als moeder van 4 kinderen is er altijd wel wat. Daarnaast zullen er vast meer factoren zijn die geen goed doen aan je paniekaanvallen. Zullen we een keer vrijblijvend telefonisch / mail contact hebben? Groeten Ruud
Ergens fijn om dit te lezen.
Ik ben al ruim 2 maanden onderweg om er achter te komen wat er met mij aan de hand is. Wel met behulp van specialisten. Maar het vervelende zijn de paniekaanvallen(nu een half jaar ong) en het angstige gevoel…echter is er bij mij geen diagnose(nog geen een trouwens) burn out gesteld. De psychische molen is nu aan het draaien omdat ik wel een verleden heb. Fijn te weten dat ik niet alleen ben..en dat het niet vreemd of gek is..
Hoi Claudia (excuses voor mijn late reactie, de meldingen stonden uitgeschakeld)
We hebben zeer goede ervaringen met verandering van lifestyle en het verminderen van paniekaanvallen. Voel je vrij om ons te mailen / bellen om hier meer over te weten te komen
Ben al 17 maanden onderweg met Mijn burn out en aangstaanvallen…..doe aan mindfulness en yoga 3 Keer per week….ik zorg enorm voor rust en ontspanning…..toch kom ik niet van de vreselijke angstaanvallen af…. HELP!
Hallo Johanna,
Je zoekt eigenlijk een oplossing waarbij je die interventies niet meer nodig hebt. Ik denk dat we je daar wel bij zouden kunnen helpen. Wees welkom om contact op te nemen!
Hallo Ruud,
Ik zit nu 4 maanden thuis met een burn out, naast de burn out heb ik last van paniekaanvallen en angst dat er in ruimtes wat gebeurd waar ik niet uit weg kan. Tijdens mijn burn out probeer ik af te studeren wat een week heel veel energie heeft gekost. Ik heb veel bijgeslapen maar toch heb ik het idee dat ik niet verder kom. Heb jij tips en tools om meer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam en mijn paniekaanvallen te verminderen, wanneer (symptomen) kan ik thuis blijven en wanneer moet ik naar buiten?
Hoi Sandra,
Paniek vraagt om een zorgvuldige aanpak. Bewegen is een hele belangrijke om ervoor te zorgen dat ‘de emmer niet overloopt’
Wanneer je echt blijvende klachten houdt, ondanks alles wat je probeert, is het goed een coach te raadplegen.
Hallo Ruud,
Dank voor je duidelijke uitleg. Het helpt mij, 63 jaar, meer overzicht en rust te krijgen in mijn ziekteproces van burnout klachten en paniekaanvallen gedurende een groot deel van mijn leven. Inmiddels toch reeds 7 maanden zonder medicatie. De bijwerkingen waren te heftig. Tot juni a.s. om alle gifstoffen te verwijderen en dan opnieuw bekijken of en welke medicatie nodig is. Heb gelukkig een dijk van een vrouw 👍 Nogmaals bedankt.
Mvg Guus
Graag gedaan Guus,
Fijn dat je dit deelt. Bedankt!
Hoi Ruud ik heb anderhalf jaar geleden een burnout.gehad soms gaat het redelijk behalve waneer ik dingen voor mijn gevoel.moet doen dan slaat de stress en angst weer toe dat duurt dan een aantal dagen voor dat het weer weg is ik gebruik dan wel rustgevend mvg
Zo is dat Klaasje,
Je kunt er vanaf komen, maar bij paniekaanvallen is dat wel heel lastig! (maar niet onmogelijk)
Ik heb al heel wat jaren last van paniekaanvallen. Op plekken waar veel mensen zijn, zoals de foyer van een theater, in de rij bij de supermarkt of andere winkel, gedij ik doorgaans niet goed. Over het algemeen probeer ik mijn doen en laten hier enigszinsop aan te passen. Als ik bijv. naar een concert ga, zal ik nooit sta plaatsen nemen, maar altijd tribunekaarten kopen. In een restaurant reserveer ik vaak een tafeltje bij het raam of langs de kant, zodat ik niet van alle kanten allerlei prikkels binnen krijg. Als ik me goed voel, heb ik er minder last van, waardoor ik het ook beter onder controle kan houden. Als ik moe of gestrest ben, kan je er donder op zeggen dat de duivel toeslaat. Ik denk dat het feit dat ik HSP ben dit zeker aanwakkert. Het begint bij al vaak wanneer ik de locatie, waar het druk is of waarvan ik vermoed dat het druk is, nader. Mijn hartslag gaat dan al iets omhoog, ik krijg watten in mijn hoofd en ‘elastieke benen’. Als ik ter plekke ben en het inderdaad druk is, dan slaat het noodlot toe. De symptomen worden heviger en het enige wat ik denk is dat ik ga flauw vallen. Ik ben hier op dat moment echt van overtuigd. Ik moet echt moeite doen om mijn gedachte onder controle te houden en soms lukt dat, maar vaak ook niet.
Op dit moment ben ik 3 maanden thuis met burn-out. In december was ik een keer in de stad aan het winkelen. Ik voelde me eigenlijk best goed en energiek. Totdat ik ineens vanuit het niet het bloed uit mijn hoofd weg voelde stromen, en me slap ging voelen. Ik wist zeker dat ik tegen de grond zou gaan. Dit was anders dan anders. Door de adrenaline die door de schrikreactie vrij kwam (dat denk ik tenminste) wist ik veilig buiten te komen. Toen voelde ik me al beter. Ik had wel een zwaar gevoel in mijn hoofd en was uitgeput. Door dit voorval is de angst voor herhaling best aanwezig. Sindsdien heb ik vaak paniekreacties als ik in een winkel ben, ook als het niet echt druk ik en er bij wijze van spreke maar 1 wachtende bijde kassa voor me is. Ik maak me hier best zorgen om. Want hoewel ik me er zelf toe zet deze plekken niet te vermijden, zorg ik er wel voor dat ik er op tijden ben waarvan ik zeker weet dat het rustig is. Helaas heb ik het soms bij het verkeerde eind.
Hierdoor kan ik me bijvoorbeeld al zenuwachtig maken dat ik volgende week vrijdag naar het theater ga.
Ik heb dus wel de indruk dat de gemoedstoestand waarin ik door de burn-out op dit moment verkeer e.e.a. heeft versterkt, waardoor ik eerder en vaker een paniekreactie krijg. Ik baal hier behoorlijk van en het belemmerd me behoorlijk in mijn dagelijkse doen en laten.
Hebben jullie, naast alle tips in dit artikel, nog meer adviezen?
Hoi Gerard,
Het is belangrijk dat de stressemmer niet overloopt waardoor je een paniekaanval krijgt. Naarmate je burnout herstelt, zal dit beter gaan.
Wellicht kunnen we een keer wat dieper in jouw situatie duiken. Je kunt met het beste hierover mailen denk ik (Contact)
Sinds een begrafenis is mijn ademhaling op hol gaan slaan en heb ik het niet meer onder controle, erg benauwd door een verkeerde ademhaling en daardoor ook bang om te slapen. Angst om dood te gaan. Vooral als ik wil gaan slapen en daardoor ben ik uitgeput. Ik ben nog jong (22) en weet niet hoe ik er mee om moet gaan maar ik word zo langzamerhand wel gek.. Ik vind niks meer leuk om te doen, eet weinig en ben steeds bang en verdrietig. Komt dit vaker voor bij mensen van mijn leeftijd en heeft u wat tips voor mij? Bedankt!
Hoi Vera,
Ik heb je gemaild hierover
ik kreeg ook last van ademhaling en misselijk heid bij begrafenis van me pa . toen was ik 25 ben nu 29 . nog steeds last van paniek en onrustig angst en angsten gedachtes elkedag .
Beste,
Ik ben 18 jaar en heb nu al een tijdje last van paniekaanvallen. Ik heb ze vanaf het moment dat ik onder de mensen kom. Wat heel vreemd voor mij is aangezien ik vroeger (vóór de angst en de paniekaanvallen) iemand was die zich nooit iets aantrok of altijd degene was die klaarstond om iets leuks te gaan doen en onder de mensen te komen… nu durf ik amper nog uit mijn huis komen. Ik heb 2 jaar lang een (heel ongezonde) relatie gehad. Sinds kort zijn wij uit elkaar en ik zie er wel heel hard van af. Kan deze breuk te maken hebben met mijn paniekaanvallen? Alvast bedankt, Manon
Hoi Manon,
Of er een relatie is tussen een breuk en je paniekaanvallen, durf ik zo niet te zeggen. Wel is het goed om hier nu hulp bij te gaan zoeken. Ik denk dat de huisarts in deze de eerste persoon is om mee te gaan praten
Beste Ruud,
5 jaar geleden heb ik paniekaanvallen en burn out gehad. Toen EMDR gehad en 2 maanden thuusgeweest.
Nu is er een vervelend voorval met mijn dochter van 10 geweest (ze had een angst om te stikken) ze heeft 2x EMDR gehad en het gaat nu vrij goed. Maar toen is bij mij weer zo’n vervelende kriebel in mn buik ontstaan en gevoel dat mn keel werd dichtgeknepen. En daarna weer angst en paniekaanvallen.
Ben nu bij n psycholoog en die heeft EMDR gedaan. Maar is niet precies 1 duidelijk ding waar ik die paniek van heb. Wel liep ik al op mn tenen omdat ik er hier thuis veel alleen voor sta met 2 kinderen en een man die heel veel weg is. Dat frustreert me al jaren enorm maar het kan niet veranderen. Hij heeft eenmaal zo’n baan en dat zal ik nu toch moeten accepteren.
Ik heb daardoor ook veel te weinig tijd voor mezelf genomen. Draai altijd avonddiensten omdat mn nan ‘smorgens al heel vroeg weg is. En dan wordt er ook nog vaak aan me gevraagd om extra diensten te draaien waar ik dan weer moeilijk nee tegen kan zeggen.
Zou heel graag de angt/paniek willen accepteren maar dat is heel moeilijk. Heb het gevoel dat ik gefaald heb omdat het me weet gebeurd is.
Ik ga de situaties niet uit de weg maar de angst/paniek komt toch steeds weer en daar baal ik echt van.
Over 2 weken gaan we op vakantie en daar zie ik nu enorm tegenop.
Wat als ik me daar ook zo voel…en niet goed kan eten daardoor. Verpest ik het voor mijn gezin.
Hopelijk heb je een paar tips voor me.
Groetjes,
Sandra
Hoi Sandra,
Wil je contact opnemen met ons?
Pijn op je borst kan je ook krijgen tijdens een paniekaanval omdat je gaat hyperventileren en de spieren in je borst enorm gaat aanspannen. Dus niet meteen 112 bellen als je dat voelt , beetje overdreven dat dat erbij staat.
Beter een keer te veel dan te weinig Carlo 😉
Hoi Edwin,
Dank! Ik heb jouw link toegevoegd aan je reactie,
Grt Ruud
Beste Ruud,
Ik zit in een Burn out en heb tegelijkertijd veel last van angst. Zoals jij ook omschrijft bij paniek is het niet duidelijk welke van de twee er nou eerst kwam, en ieder geval versterken ze elkaar. Mijn therapeut heeft de nadruk gelegd op het eerst leren omgaan met angst, maar dat voelt soms als dwijlen met de kraan open. Wat voor volgorde/aanpak zou jij aanbevelen?
Groet Nikita
Hi Nikita,
Geen twijfel: eerst de burnout weg en leren omgaan met stress, daarna de paniek aanpakken (als die er dan nog is natuurlijk)
Best Ruud, ik heb last van DP/DR daardoor raak ik geregeld zo in paniek, dat ik gigantische aanvallen krijg. Dat duurde bv vandaag wel anderhalf uur. Ik heb dan het gevoel dat ik gek word. ik ren dan door huis, wil op de vlucht, hyperventileer en als slot moet ik erg huilen. Is daar ook iets aan te doen? Ik heb van alles geprobeerd, AD, paar keer opgenomen geweest voor 2 weken, psycholoog bezocht, mindfit gedaan, online therapie, ademhalingscoach en niks helpt. Ik blijf dat onwerkelijke vage gevoel houden en ook dat ik mezelf niet goed ken, of ik in een film naar mezelf kijk. En dan weer een paniekaanval. Ik word er compleet niet goed van, ik heb het al anderhalf jaar. Het is begonnen na een ontzettend stressvolle periode, ik was volledig op.
Ja, daar is wel wat aan te doen, maar de weg is vaak lang. In dit soort gevallen moet je net tegen de goede behandelaar aanlopen die je hiermee kan helpen. Speerpunt is weer leren genieten en je stressemmer niet te laten overlopen.
Hoi, ik ben nu 53 en heb sinds ruim dertig jaar een angststoornis ( gekregen door een zeer intense traumatische periode in mn leven)
Ik ben sinds 1 jaar en 3 maanden alweer uitgeschakeld door een giga burnout met ernstige neurologische klachten ( draaiduizeligheid, uitgeput, niet meer kunnen focussen op tekst of tv, niet meer kunnen rijden enz enz) hoewel ik niet meer in het arbeidsproces zit .
Desondanks hoop ik eigenlijk met dit schrijven mensen ook bewust te kunnen maken dat burn out niet alleen bij mensen met een baan voorkomt, maar ook door emotionele overbelasting zoals in mijn geval tien jaar mantelzorgen en de afgelopen twee jaar zeer intens ivm demente ouder. In het buitenland hebben ze het wel over een caregiver burnout. Zolang en zoveel doen tegen je wil en je emotionele draagkracht is gewoon op. Doe daar nog een angststoornis bij en dan kan ik snappen wat niemand snapt. Mijn familie snapt mij niet, hoezo je werkt toch niet?
Maar als je een angststoornis hebt of zware PTSS dan maak je sowieso al zoveel meer adrenaline en cortisol aan, en dan in een aanhoudende stresssituatie nog extra erboven op.
Ik kan niet geloven hoe ik het in mijn eentje voornamelijk ruim een jaar heb volgehouden en het herstel is zo dichtbij gelukkig.
Omdat ik geen ne kon zeggen, de ander belangrijker maakte dan mijzelf, ontzettend veel verantwoordelijkhdsgvoel voor andermans welzijn heb ik dus keihard moeten “boeten” .
Het lichaam zei stop.
Aan alle mensen die zo,n karakter hebben zeg ik jongens stop voordat je echt goed onderuit gaat want het herstel duurt waanzinnig lang als je pech hebt.
Maak jezlef de nr.1 want als je je leven en gezondheid opeens zo erg kwijt bent dwt je niet meer kunt functioneren en alleen op bed kunt liggen starend naar het plafond dan realiseer je je pas, niemand is dit waard.
Hallo ruud, ik zit anderhalf jaar thuis burn out hierdoor heb ik ook paniekaanvallen en rijangst. In de omgeving rijdt ik nog maar daarbuiten niet meer en zou dit graag weer willen. Ik heb onder behandeling van een psycholoog, psychotherapeut geweest maar dat heeft niet geholpen. Ik ben nog steeds erg uitgeput ik kom al uit een diep dal maar mijn paniek en angst blijft. Alleen een ronde met mijn hondje durf ik niet bang om een aanval te krijgen. Wie kan mij helpen
Vorige zondag uit het niets een enorme paniekaanval. Zelfmoord was de enige optie in mijn hoofd. Op autopilot via dokterspost bij ggz beland. Het gesprek hielpen te kalmeren. Medicatie mee naar huis gekregen en afspraak psycholoog ( ja de eerstelijnszorg werkt echt, mijn redding).
Ik wil de Lorazepam niet slikken (Ben bang voor verslavend effect) maar vandaag na eerste gesprek bij psycholoog sloeg de paniek weer volledig toe en heb ik de pil genomen. Die werkt. Net zoals de ademhalingsoefeningen waarmee ik begonnen ben, me dagelijkse steun geven. En de liefdevolle telefoontjes van familie en ex-partner. Schaamtegevoel is er niet, schuldgevoel naar hun toe wel – ze te belasten; welke impact heeft mijn huilbui op hen…. Maar ik heb me daarover heen kunnen zetten en voel hun support.
Wat me duidelijk wordt is dat het een lange weg wordt en daar word ik dan ook weer angstig van, een trigger die weer iets anders triggert.. kettingreactie..
De oorzaak… het werk, mijn studie, de drang het perfect te willen doen, om te schitteren in de wereld, om de beste te willen zijn, om niet teleurgesteld te stellen.. en maar doorgaan en doorgaan, de laatste maanden bijna 24-7. Het wordt tijd om afscheid te nemen van deze loop in mijn leven. Hoe ga ik de ontdekken. Lijkt me vreselijk.. al dat werk wat ik niet afgerond laat liggen. Maar mijn lichaam en geest geven ook heel duidelijk aan, liever het werk dat blijft liggen dan ikzelf.
Niet helemaal samenhangend, maar het hier neer kunnen schrijven en delen helpt